اثربخشی آموزش راهبردهای یادگیری خودتنظیمی بر امید به تحصیل و سازگاری اجتماعی دانش آموزان دختر پایه ششم ابتدایی دارای اختلال یادگیری در ناحیه ۱ شهر بندرعباس

امروزه آگاهی از راهبردهای یادگیری خودتنظیمی، یکی از الزامات موفقیت دانش آموزان محسوب میشود. یادگیری خودتنظیمی رفتار خودمهارگری فعال، هدفگرا با مفهومی انگیزشی و شناختی میباشد که فراگیران میتوانند مهارت های ذهنی شان را در مهارتهای تحصیلی بکار گیرند. پژوهش حاضر به منظور تعیین اثربخشی آموزش راهبردهای یادگیری خودتنظیمی بر امید به تحصیل و سازگاری اجتماعی دانش آموزان دختر دارای اختلال یادگیری ناحیه یک شهر بندرعباس بود. پژوهش به شیوه آزمایشی طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل اجرا شد. جامعه آماری شامل دانش آموزان دختر دارای اختلال یادگیری در پایه ششم ابتدایی سال ۱۴۰۰ B ۱۴۰۱ شهر بندرعباس بودند که از میان آنها ۳۰ نفر به صورت تصادفی ساده در دو گروه ۱۵ نفره آزمایش و کنترل قرار گرفتند. سپس بسته آموزشی راهبردهای یادگیری خودتنظیمی با الهام از بسته آموزشی خانجانی، فرجی، فاروقی (۱۳۹۳) برای دانش آموزان در گروه آزمایش به مدت ۸ جلسه یک ساعته اجرا شدکه در نهایت آموزش، یک ماه به طول انجامید. در این پژوهش، برای گردآوری داده ها از پرسشنامه امید به تحصیل سهرابی و سامانی (۲۰۱۱) و پرسشنامه سازگاری اجتماعی سینها وسینگ (۱۹۹۳) استفاده شده است. برای نشان دادن تفاوت گروه ها ابتدا میانگین و انحراف معیار گروه های آزمایش و کنترل محاسبه شد و سپس از تحلیل کواریانس و برای تسریع در نتایج حاصله از نرم افزار spss برای تحلیل نهایی داده ها استفاده شد. به منظور بررسی تاثیر راهبردهای یادگیری خودتنظیمی بر دو متغیر امید به تحصیل و سازگاری اجتماعی اقدام به انجام آزمون کوواریانس چند متغیره شد ومشاهده گردید که مقدارF دارای سطح معناداری ۰/۰۵ میباشد که این مقدار از نظر آماری معنادار است. بنابراین راهبردهای یادگیری خودتنظیمی بر دو متغیر امید به تحصیل وسازگاری اجتماعی تاثیر معناداری داشت.

Keywords:

اختلال یادگیری , راهبردهای یادگیری خودتنظیمی , امید به تحصیل , سازگاری اجتماعی