ارزیابی مدل مدیریت توسعه سرمایه اجتماعی در سازمان تامین اجتماعی تهران

هدف پژوهش حاضر ارزیابی سرمایه اجتماعی براساس مدل ناهاپیت و گوشال در سازمان تامین اجتماعی تهران است آن ها را تبدیل به سرمایه کند و آسیب ها را کاهش داده و یا رفع کند. دوم اینکه سازمان باید توانائی مدیریت موثر خود را ثابت کند و فرایند تغییر را از طریق بررسی با جزئیات از گذشته و حال آن انجام دهد که این ها فرضیات اصلی ای هستند که مدیریت تغییر مبتنی بر آنها است. تحقیق و عمل به مدل های مدیریت تغییر یک مبنا را برای فهم فرایندهای تغییر و مکانیزم هایی در سطح فردی و در سطح سازمانی باشد. در ذیل ما تعدادی از مدل های تغییر را که ممکن است در مدیریت تغییر در سازمان های اقتصادی سودمند باشند و امکان کاربرد و اجرای آنها به طور موثری برای شناسایی نتایج تغییر در سازمان ها ارائه شده است را بیان می نماییم؛ که در سه بعد رابطه ای (اعتماد، تکالیف، احساس هویت و هنجارها) ساختاری (پیکربندی، پیوندها، ساختار قابل جایجایی) و شناختی (رمزها، زبان ها، حکایت های مشترک) به ارزیابی سرمایه اجتماعی می پردازد. روش پژوهش روش توصیفی پیمایشی و ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه استاندارد بوده است. پژوهش حاضر میان ۲۶۴ نفر از کارکنان (۸۴۲) با استفاده از فرمول کوکران استفاده گردیده و نتایج پژوهش نشان می دهد تمامی ابعاد ساختاری، شناختی و رابطه ای سرمایه اجتماعی تاثیر معنی داری بر روی توسعه سرمایه اجتماعی سازمان دارد. نتایج پژوهش می تواند به عنوان یک پژوهش کاربردی در بهبود عملکرد، سیاست گذاری ها و تصمیم گیری های مدیران در سازمان تامین اجتماعی موثر باشد و شناخت این ابعاد موجب توسعه عملکردهای سازمان و تصمیم گیری های مدیران گردد.

Keywords:

سرمایه اجتماعی , ابعاد ساختاری- شناختی- رابطه ای سرمایه اجتماعی , مدل ناهاپیت گوشال سرمایه اجتماعی , سازمان تامین اجتماعی