نظریات نورشناسی در یونان باستان

چشم و پدیده رزیت در پونان باستان از جمله مباحث مطرحی بود که در مرزی میان طبیعیات و ریاضیات (هندسه) قرار داشت. نظریات نورشناسی تنها به ریاضی دانان همچون قیثاغوریان، اقلیدس یا ارشمیدس محدود نمی گشت بلکه به دلیل ماهیت فیزیکی و طبیعی آن، فلاسفه و طبیعی دانانی همچون ارسطو سهم کسترده ای در نظریات نورشناسی یونان ایفا کرده اند. نور و یدیده ابصار در دوره های نحستین، آمیخته اژ شعر و افسانه های عجیب بود, با آغاز قرن ششم قبل از میلاد و پویه عقلانی اسطوره گریز یونانی، نورشناسی نیز از دید طبیعی وعلمی بررسی شد. نظریات نورشناسی د رآن زمان، مبتنی بر مرجع تابش نور، مرکز تشکیل تصویر و بحث پیرامون ذات و هستی نور و شرایط انتقال آن مطرح می شد. همچنین با تکیه بر علم تشریح وکالبد شناسی, نظریات دقیقی از ساختار چشم و طرز تشکیل تصویر و نوع عملکرد چشم هنگام بینایی عرضه شد. گذشته از دسته بندی تعارف نظریات از دیدگاه علوم مورد بحث (ریاضی و طبیعی): می توان آن ها را با تاملی بر تقدم و تاخر زمانی شکل گیری هر یک نیز طبقه بندی نمود. در این توشتار قصد داریم به بررسی و دسته بندی انواع نظریات نورشناسی در یونان باستان با دید گاه شمارانه بپردازیم. اولین نظریه های نورشناسی مربوط به عصر ابتدایی یونان و پیش سقراطیان (فیثاغورس و امید وکلس) است، نظریات بعدی مربوط به اتمیست ها، افلاطون، ارسطو و رواقیون بوده و دوران کلاسیک را شامل می شود. دید هندسی نورشناسی اقلیدس: هرون اسکندرانی و بطلمیوس, نظریات دوران هلنیستی را تشکیل می دهد و در آخرین بخش به آرای جالینوس به عنوان یک پزشک و کالبد شناس خواهیم پرداخت.

Keywords:

نورشناسی , چشم , یونان , طبیعیات , پدیده رویت نور