بررسی رابطه بین تکنولوژی های نوین آموزشی و یادگیری خودتنظیمی با درگیری تحصیلی دانش آموزان

هدف این پژوهش، بررسی رابطه بین تکنولوژی های نوین آموزشی و یادگیری خودتنظیمی با درگیری تحصیلی دانش آموزان بوده است. این پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی بوده است. جامعه آماری این پژوهش کلیه دانش آموزان مقطع متوسطه اول شهر گنبد کاووس که بر اساس جدول کرجسی و مورگان از تعداد ۳۶۷نفر به روش نمونه گیری تصادفی- ساده به عنوان نمونه انتخاب شدند. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه استاندارد ۲۴سوالی تکنولوژی های نوین آموزشی موسوی، شریفی، خودی (۱۳۸۷)، پرسشنامه استاندارد ۱۷سوالی درگیری تحصیلی ریو (۲۰۱۳) و پرسشنامه استاندارد ۲۲سوالی یادگیری خودتنظیمی پینتریج و دی گروت (۱۹۹۰) استفاده شد. پایایی این پرسشنامه با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ برای پرسشنامه تکنولوژی های نوین آموزشی ۰/۷۸، پرسشنامه درگیری تحصیلی۰/۸۴ و پرسشنامه یادگیری خود تنظیمی ۰/۸۸ محاسبه شد. جهت تجزیه وتحلیل داده ها از آمار استنباطی (آزمون همبستگی پیرسون) استفاده شد که مقدار آماره بدست آمده توسط نرم افزار SPSS با مقادیر جدول در سطح اطمینان ۹۵% بررسی گردید و نتایج نشان داد که بین تکنولوژی های نوین آموزشی و درگیری تحصیلی دانش آموزان رابطه وجود دارد. بین یادگیری خودتنظیمی و درگیری تحصیلی دانش آموزان رابطه وجود دارد.بین تکنولوژی های نوین آموزشی و یادگیری خودتنظیمی دانش آموزان رابطه وجود دارد.