تاثیر دعا در سلامت روان و پیشگیری از افسردگی

در دعا و نیایش، روح به منظور تقرب به درگاه پروردگار، به سوی مبدا غیرمادی جهان هستی می گراید و در این گرایش، موقعیت اصلی خویش و سرمایه های گران بهای خود را درک می کند و این گونه، او از اسارت در چنگ ناامیدی رهایی می یابد. مدت هاست رابطه مستقیم دعا و نیایش با سلامت روان بر همگان آشکار شده است. امروزه علم روانشناسی همان چیزهایی را تعلیم می دهد که پیامبران تعلیم می دادند، زیرا روانشناسان دریافته اند که دعا، نماز و داشتن یک ایمان محکم به دین، نگرانی، تشویش، هیجان و ترس را که موجب بیشتر ناراحتی های ماست، برطرف می کند. میان باورهای مذهبی و رفتارهایی همچون نماز، دعا، زیارت و توکل با افسردگی رابطه عکس وجود دارد. تحقیقات تجربی در سال های اخیر نشان داده است که ذکر، دعا و نیایش، در پیشگیری و درمان اضطراب نقش اساسی دارد. دعا، همان درخواست کمک از قدرت برتر و بالاتر است که اثرات عالی و بسیار عمیقی در زندگی ما به همراه دارد. برقراری ارتباط با این منبع قدرت امید و سلامت روان و سلامت عاطفی را تضمین می کند. در این مطالعه مروری سعی گردید تا با جستجو در منابع کتابخانه ای و استناد به آیات، روایات و مبانی روانشناسی و همچنین مراجعه به بانک ها و مقالات داخلی و بین المللی اطلاعاتی داخلی و خارجی، ضمن استناد علمی به چگونگی تاثیر فعالیت های مذهبی به خصوص دعا و نیایش در روند سلامت روانی، به گوشه ای از پژوهش های انجام شده در مورد تاثیر این فریضه عبادی بر روند پیشگیری از افسردگی، اشاره گردد. نتایج اکثریت قریب به اتفاق مطالعات، حاکی از تاثیر مثبت دعا و نیایش در بازگشت سلامت افراد افسرده بوده و پژوهشگران لزوم استفاده از مراسم معنوی را در کنار سایر درمان ها، جهت کنترل و درمان بیماری ها پیشنهاد می کنند.

Keywords:

افسردگی , سلامت روان , دعا , نیایش