بررسی نقش میانجی رهبری تحول آفرین در رابطه بین هوش فرهنگی و صدای کارکنان در بین کارکنان آموزش و پرورش

سازمان ها برای دستیابی به اهداف و نتایج مطلوب در کنار استفاده از منابع به صورت کارآ و اثربخش و حفظ وضع موجود به تغییرات و تحولات اساسی برای تطابق با محیط سازمانی جهت رقابت با سایر سازمان هایمرتبط با محیط کاری خود نیاز دارند و در این راستا نقش رهبری در کنار مدیریت از اهمیت والایی برخوردار است؛ بنابراین پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه بین هوش فرهنگی با صدای کارکنان با نقش میانجی رهبری تحول آفرین در بین کارکنان آموزش و پرورش شهر اصفهان به روش توصیفی از نوع همبستگی، اجرا شد. جامعه آماری پژوهش حاضر را کلیه کارکنان ادارات آموزش و پرورش شهر اصفهان به تعداد ۳۴۰نفر تشکیل داد که از بین آنها با استفاده از جدول کرجسی و مورگان (۱۹۷۰) و به روش نمونه گیری متناسب با حجم تعداد ۱۷۶ نفر برای شرکت در پژوهش حاضر انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده در پژوهش حاضر شامل پرسشنامه هوش فرهنگی آنگ و همکاران(۲۰۰۴)، رهبری تحول آفرین(۲۰۰۰) و صدای کارکنان فریمن و میدف(۱۹۸۴) بود. پایایی پرسشنامه نیز با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ برای پرسشنامه هوش فرهنگی ۰/۹۰، رهبری تحول آفرین ۰/۹۵ و صدای کارکنان ۰/۹۰ برآورد گردید. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام استفاده شد. نتایج نشان داد که بین هوش فرهنگی و ابعاد آن با صدای کارکنان (r=۰/۴۱۴) و بین هوش فرهنگی و ابعاد آن با رهبری تحول آفرین (r=۰/۳۷۴) و بین «رهبری تحول آفرین» با صدای کارکنان (r=۰/۳۴۰) رابطه معنی دار وجود دارد(p≤۰.۰۵). همچنین نتایج نشان داد که ابعاد دانش و رفتار از ابعاد هوش فرهنگی توان پیش بینی صدای کارکنان و ابعاد دانش و انگیزش توانایی پیش بینی رهبری تحول آفرین و بعد انگیزش الهام بخش از ابعاد رهبری تحول آفرین توان پیش بینی صدای کارکنان را دارند. همچنین نتایج نشان داد که رهبری تحول آفرین رابطه بین هوش فرهنگی با صدای کارکنان را میانجیگری کرده است.

Keywords:

هوش فرهنگی , رهبری تحول آفرین , صدای کارکنان