The effect of Panax ginseng extract on histomorphometric changes on brachial plexus region of the spinal cord in ۲۰ days fetuses of diabetic rats

زمینه و هدف: دیابت شیرین گروهی از اختلالات متابولیکی بوده که مشخصه آن، افزایش میزان قند خون است. از گذشته های دور گیاه جینسنگ برای کنترل دیابت مورداستفاده بوده است. هدف از این پژوهش مطالعه اثر عصاره Panax ginseng بر تغییرات هیستومورفومتریک ناحیه شبکه بازویی نخاع در جنین های ۲۰ روزه موش صحرایی مادران دیابتی بود. مواد و روش ها: ۱۶ موش صحرایی به چهار گروه مساوی شامل کنترل غیر دیابتی، غیر دیابتی دریافت کننده عصاره، کنترل دیابتی و دیابتی دریافت کننده عصاره تقسیم شدند. دیابت در موش های گروه های دیابتی توسط داروی استرپتوزوتوسین القا گردید. گروه ها با جفت گیری طبیعی باردار شدند. گروه های دریافت کننده عصاره در طول بارداری روزانه عصاره جینسنگ را دریافت کردند. در روز بیستم بارداری موش های مادر بی هوش و جنین ها خارج گردید و ناحیه شبکه بازویی نخاع به همراه ستون مهره ها جدا شد. پس از به کارگیری روش های بافت شناسی، برخی پارامترهای بافتی آن اندازه گیری گردید. اطلاعات به دست آمده با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون های آماری آنالیز واریانس یک طرفه و تست دانکن موردبررسی و تحلیل قرار گرفت (۰۵/۰P≤). نتایج: تفاوت معنی دار در قطر عرضی و عمودی کانال مرکزی نخاع در ناحیه شبکه بازویی گروه کنترل دیابتی نسبت به دو گروه غیر دیابتی وجود داشت (۰۵/۰P≤). ارتفاع سلول های اپاندیم و تعداد سلول های ماده خاکستری نخاع در گروه کنترل دیابتی نسبت به سایر گروه های موردمطالعه کاهش معنی داری داشت (۰۵/۰P≤). نتیجه گیری: عصاره Panax ginseng از طریق افزایش تحریک سلول های بتای پانکراس و تولید هورمون انسولین، قادر به کنترل هپیرگلیسمی در مادران دیابتی باردار و کاهش اختلالات حاصل از دیابت بر نخاع جنین آن ها می شود.

Keywords:

Diabetes mellitus , brachial plexus region of spinal cord , Panax ginseng extract , Streptozotocin , Rat , دیابت شیرین , ناحیه شبکه بازویی نخاع , عصاره Panax ginseng , استرپتوزوتوسین , موش صحرایی