والدین از سبک های فرزندپروری متفاوتی در برخورد با فرزندشان استفاده می کنند. هر یک از این سبک های فرزندپروری، تاثیر متفاوتی بر رشد و شخصیت
کودک دارد.والدینی که از خشونت و
پرخاشگری کلامی و عملی برای تربیت فرزندان خود استفاده می کنند، باعث ایجاد مشکلات هیجانی و آسیب های روانی در
کودک می شوند. هر پدر و مادری این حق را دارد تا آن طور که فکر میکند، فرزندش را بزرگ و تربیت کند؛ اما تمام
والدین درک و شناخت کافی از چگونگی تربیت
کودک خود ندارند. خیلی از
والدین به طور ناخواسته، به دلایل مختلف تربیت خشن و رفتارهای پرخاشگرانه با
کودک خود نشان میدهند. این
پرخاشگری در بیشتر وقتها ادامه می یابد؛ چرا که بسیاری از
والدین از الگوی رفتاری پرخاشگرانه یا نامطلوب خود آگاه نیستند. خیلی از آنها عواقب سوء رفتار با
کودک خود را نمیدانند. بسیاری دیگر از مشکلات ارتباط با
کودک خود آگاه اند؛ اما راه های مناسب برای بهبود ارتباط را به خوبی نمیشناسد. آگاهی از فرزندپروری مناسب، شناخت تربیت پرخاشگرانه و یادگیری بهبود رفتار با کودک، برای رشد، تحول و سلامت روان
کودک بسیار مفید است. والدینی که از مهارتهای تربیتی آگاهی کافی ندارند، از خشونت و
پرخاشگری بیشتر استفاده میکنند. پرخاشگری، معمولا الگویی از رفتارها و اعمال است که در ایجاد ارتباط موثر بین
کودک و
والدین لطمه میزند.
والدین پرخاشگر، مسائل را در کوتاهمدت ممکن است حل کنند؛ اما بر چگونگی رشد و تطبیق با مشکلات در بزرگسالی کودکان، اثر مخربی میگذارد.