مقایسه اثر داروهای لتروزول و رالوکسیفن بر سلول های استرومای آندومتر انسانی در محیط کشت

مقدمه: لتروزول و رالوکسیفن از داروهای مورد استفاده در بیماری­های تولید مثل زنانه می­باشند که هر یک دارای خواص و عوارض اختصاصی هستند. مطالعه حاضر با هدف مقایسه اثر داروی لتروزول و رالوکسیفن بر سلول­های استرومای آندومتر انسانی در محیط کشت انجام شد. روش کار: این مطالعه آزمایشگاهی در سال ۱۳۹۸، بر ۱۶ نمونه­ بیوپسی آندومتر زنان دارای سیکل­های قاعدگی نرمال و در فاز ترشحی انجام شد. هر بیوپسی پس از خرد کردن، تحت اثر آنزیم کلاژناز I قرار گرفت. سلول­های استروما با استفاده از صافی­های سلولی ۷۰ و ۴۰ میکرونی و لایه گذاری بر فیکول جدا و با رنگ آمیزی ایمونوهیستوشیمی (آنتی ویمنتین) تایید شدند. سلول­های حاصل از هر بیوپسی به گروه­های کنترل و لتروزول و یا گروه­های کنترل و رالوکسیفن تقسیم شدند. در پایان دوره کشت (۱۵ روز)، سلول ها از نظر قابلیت زیست و مورفولوژی بررسی شدند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده آزمون آماری آنووای یک طرفه و تست توکی انجام شد. یافته ها: تعداد سلول ها در گروه های کنترل و لتروزول ۱/۰، ۱ و ۱۰ میکرومولار به ترتیب ۷/۱۴، ۸/۷، ۶/۵ و ۲/۴ در ۱۰۴ و در گروه های کنترل و رالوکسیفن ۱/۰، ۱ و ۱۰ میکرومولار به ترتیب ۸/۲۱، ۹/۱۲، ۱/۹، ۳ در ۱۰۴ بود و اختلاف آنها معنی دار بود (۰۵/۰p<). نمره تغییرات مورفولوژی در گروه های کنترل و لتروزول به ترتیب ۸۶/۳، ۳۸/۳، ۶۸/۲ و ۰۸/۲ و در گروه های کنترل و رالوکسیفن به ترتیب ۹۸/۳، ۷۷/۳، ۷۲/۳ و ۱۸/۱ بود که اختلاف معنی داری داشتند (۰۵/۰p<). اثر لتروزول و رالوکسیفن بر قابلیت زیست و مورفولوژی سلول های استرومای آندومتر متفاوت بود. نتیجه گیری: لتروزول و رالوکسیفن اثر ضدتکثیری وابسته به دوز بر سلول­های استرومای آندومتر انسانی در محیط کشت دارند و اثر رالوکسیفن شدیدتر از لتروزول است.

Keywords:

آندومتر , رالوکسیفن , سلول­های استروما , لتروزول