"تاثیر مناظر شهری بر کیفیت زیست محیطی و سلامت انسان: یک مطالعه بین المللی" برنامه ریزی شهری با توجه به کیفیت محیط زیست و سبک زندگی شهروندان (نمونه موردی شهر شیراز)

برنامه ریزی شهری با توجه به کیفیت محیط زیست و رفاه انسان می تواند به صورت یک رویکرد چند رشته ای مورد بررسی قرار گیرد. شهرهای امروزی نیازمندی های متفاوتی دارند که نسبت به گذشته تغییر کرده اند. در برخی شهرها، بخش های صنعتی و خدماتی در حال کاهش هستند و در شهرهای دیگر، بخش های فناوری و صنعتی در حال رشد هستند. در این حالت، ساختارهای سیاسی و اجتماعی نیز در حوزه اقتصادی تغییر کرده اند و این تغییرات باعث شکل گیری ساختارهای جدیدی در جوامع می شود. در حالی که افراد به تدریج درک بهتری از طبیعت پویای مناظر دارند و نمی بینند که مناظر به صورت ثابتی وجود دارند. به منظور ایجاد شهرهای پایدار، باید همزمانی بین عوامل اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و اکولوژیک را مدنظر قرار داد تا رفاه و آسایش انسان بیشینه شود. برنامه ریزی شهری با توجه به کیفیت محیط زیست و رفاه انسان نیازمندی های گوناگونی را در نظر می گیرد. تحقیقات کنونی نشان می دهد که برای کاهش اثرات زیست محیطی، تغییرات قابل توجهی در الگوهای مصرف مورد نیاز است. این تغییرات شامل کاهش مطلق مصرف، تغییر حالت مصرف، افزایش عمر مفید محصولات و به اشتراک گذاری منابع است. همچنین، تحقیقات نشان می دهد که تحقق کافی در بخش های مختلف مصرف از جمله مسکن، تغذیه، حمل و نقل و سایر نیازهای متفرقه امکان پذیر است. در این راستا، شناسایی موانع و نقش آفرینانی که می توانند تغییرات کافی را ممکن یا مانع سازند، بسیار مهم است. موانع این تغییرات شامل نگرش و رفتار مصرف کنندگان، فرهنگ، سیستم اقتصادی، سیستم سیاسی و محیط فیزیکی می شود و نقش آفرینان شامل کسب و کارها، سیاست گذاران، شهروندان، سازمان های غیردولتی و آموزشگران است. به طور کلی، این مقاله به درک بهتری از مفهوم کافی و چندجانبگی تغییرات کافی در راستای توسعه شهری پایدار کمک می کند.

Keywords:

واژگان کلیدی: برنامه ریزی شهری , توسعه شهری , رفاه انسان , کیفیت محیط زیست , سبک زندگی , شهرهای پایدار.