بررسی و ارزیابی جلسات فیزیک درمانی جهت بهبود وضعیت کودکان مبتلا به اختلال اوتیسم طیفی

اتیسم، اختلال عصبی و رشدی است که با نقص ارتباطی - اجتماعی رفتارهای تکراری و کلیشه ای مشخص می شود اختلال طیف اتیسم (ASD۱) یکی از اختلالات جدی در زمینه رشد است که معمولا قبل از سه سالگی در کودکان قابل تشخیص است هر چند علایم و شدت آن در کودکان مختلف متفاوت است در همه حالات آن می تواند بر توانایی برقراری ارتباط کودک با دیگران تاثیر گذاشته و مشکلات روان شناختی زیادی را برای کودک و اعضای خانواده وی ایجاد نماید هر چند درمان قطعی برای اتیسم وجود ندارد، اما درمان جدی و به موقع آن میتواند تغییرات بزرگی در زندگی کودکان مبتلا به این بیماری و خانواده آنها ایجاد نماید. در همین خصوص هدف پژوهش حاضر این است که نشان دهد جلسات فیزیک درمانی یا فیزیوتراپی (PS) از روشهایی است که میتواند وضعیت جسمی کودکان مبتلا به ADS را بهبود بخشده و باعث افزایش عزت نفس مهارتهای ارتباطی سازگاری و تعامل بهتر کودک در جامعه شود. مواد و روشها جامعه آماری تحقیق متشکل از یازده کودک مدرسه کودکان استثنایی عدالت واقع در منطقه ۱۰ شهر تهران میباشد معیار انتخاب کودکان تشخیص بالینی ASD در آنها بوده و همگی دارای اختلال اتیسم درجه دو بودند فرآیند تحقیق شامل چهار مرحله ذیل بوده است که به مدت شش هفته اعمال شده اند: ۱- آزمایش اولیه ۲ استفاده از برنامه فیزیوتراپی (PS) آزمایش پس از استفاده و ۴ - تجزیه تحلیل، تفسیر و ارزیابی نتایج به دست آمده نتایج بعد از برنامه های PS، تعادل کودکان با (۲۱٫۳۲ درصد هماهنگی (۲۳٫۳۶) درصد، توانایی های جسمی و عملکردی مانند سرعت (۱۳٫۱۸) (درصد) و قدرت انفجاری پا (۳۷٫۱۴ درصد بهبود یافت نتیجه گیری جلسات فیزیوتراپی میتواند وضعیت جسمی کودکان مبتلا به ADS را از نظر تعادل، هماهنگی توانایی های عملکردی و قدرت انفجاری پا بهبود بخشیده و همچنین توانایی انجام تمرینات بدنی به صورت گروهی در منزل و یا در جلسات انفرادی با متخصص را افزایش میدهد