بررسی رابطه بین گفتمان و باورهای معلمان به توانایی عملکرد و درک و دانستن مفاهیم ریاضی دانش آموزان دختر متوسطه شهر اصفهان

تحقیق حاضر با عنوان بررسی رابطه بین گفتمان و باورهای معلمان به توانایی عملکرد و توانایی درک و دانستن مفاهیم ریاضی دانش آموزان دختر متوسطه شهر اصفهان در سال تحصیلی ۱۳۹۹-۴۰۰ انجام شد. جامعه ی آماری این پژوهش کلیه ی دانش آموزان دختر دوره ی متوسطه شهر اصفهان بود؛ این جامعه ی آماری به وسیله ی نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای به تعداد ۸۰ دانش آموز انتخاب شد. ابزار پژوهشی شامل آزمون سنجش توانایی عملکرد ریاضی در سه حیطه ی شناختی دانستن، کاربرد و استدلال بود که به صورت پیش آزمون و پس آزمون بر روی دو گروه از دانش آموزان اجرا شد. ابزار سنجش سوالات آزمون های پرسشنامه محقق ساخته بود. در تجزیه و تحلیل اطلاعات از آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و آمار استنباطی، از آزمون کولموگروف - اسمیرنوف برای اثبات نرمال بودن نمرات متغیرهای تحقیق و آزمون لون برای همگنی واریانس ها و از آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیره (MANCOVA) برای بررسی فرضیه ها استفاده شد. نتایج نشان داد که بین باورهای معلمان به توانایی عملکرد ریاضی دانش آموزانی که آموزش مبتنی بر گفتمان می بینند نسبت به دانش آموزانی که به روش های جاری آموزش می بینند تفاوت وجود دارد. باور معلمان به توانایی درک و دانستن مفاهیم ریاضی دانش آموزانی که آموزش مبتنی بار گفتمان می بینند بیشتر از دانش آموزانی که به روش جاری آموزش می بینند.

Keywords:

معلمان , گفتمان , باورها , عملکرد , درک و دانستن , ریاضی و دانش آموزان