اولویت تحقیقات صنعت

بررسی شاخص های علمی ایران در مقایسه آن با کشورهای پیشرفته حاکی از آن است که تحقیقات و فناوری ما به لحاظ کمی ۵ الی ۱۰ درصد کشورهای پیشرفته است. انجام این تحقیقات در جهت نیل به توسعه یافتگی مستلزم تعیین و انتخاب اولویت های خاصی است که عوامل اجتماعی، فرهنگی، سیاسی، اقتصادی، علمی و فناوری فراهم می کند. عدم توجه کافی و عمیق به این اولویت ها پیمودن راه توسعه صنعتی را دشوار می کند توجه به امر تحقیقات و لزوم انجام پژوهش های بنیادی، کاربردی و توسعه ای به تبع از اولویت های آموزشی سبب شده که نتایج چنین توجهی به طور واقعی در روند توسعه کشور تبلور نیابد و عملا هنوز هم عدم برنامه ریزی جامعی برای اولویت بندی فعالیت های تحقیقاتی در بخش های تولیدی، آموزشی و خدماتی کشور احساس می شود. این مقاله ضمن مروری بر شاخص ها و ویژگی های بخش صنعت به شرح طبقه بندی های یونسکو و برخی مراکز داخلی در زمینه تحقیقات می پردازد. سپس شاخص های تعیین اولویت محورهای تحقیقاتی در کمیسیون صنعت شورای پژوهش های علمی کشور معرفی و سرانجام با ارزیابی طرح های ملی مصوب کمیسیون صنعت در طی سال ۷۶ به بررسی و تحلیل این شاخص ها می پردازد. این بررسی بیانگر آن است که با تمام کوشش های به عمل آمده به طور قاطع نمی توان نتایج اجرایی طرح ها را با اولویت های تعیین شده منطبق نمود. از این رو بازنگری در طبقه بندی کمیته ها و محورهای تحقیقاتی توصیه می شود.