اقتصاد دانش محور در کشورهای جنوب شرقی آسیا

اقتصاد دانش محور نه تنها به عنوان یک نیاز اساسی برای کشورهای در حال توسعه نظیر ایران به شمار می آید بلکه اجتناب از حرکت به سمت چنین اقتصادی توان رقابتی را به شدت کاهی می دهد. با توجه به الزام اقتصاد کشور برای حرکت از اقتصاد سنتی منابع محور به سمت اقتصاد دانش محور، توجه به تجربه کشورهای مختلف می تواند خطای انتخاب مسیرهای حرکتی را کاهش دهد. این مقاله به بررسی تعاریف اقتصاد دانش محور و وضعیت اقتصاد دانش محور در تعدادی از کشورهای جنوب شرقی آسیا می پردازد. نتایج مقاله نشان می دهد توجه به ایجاد زیرساخت های ارتباطاتی و اطلاعاتی، گسترش دوره های آموزشی کوتاه مدت، تلاش برای تولید کالاها و خدمات دانش محور، تلاش برای بازتعریف تولید محصولات بر پایه دانش و در کنار آنها ایجاد نهادهای اجتماعی، فرهنگی و سیاسی نقش اساسی در حرکت کشورهای جنوب شرقی آسیا داشته است.

Keywords:

اقتصاد سنتی , اقتصاد دانش محور , ظرفیت جذب , فناوری اطلاعات و ارتباطات , نوآوری , آموزش , نهادهای اجتماعی