سنجش فضایی اقتصاد دانش بنیان در استان های مختلف ایران (رویکرد شاخص ترکیبی)

اقتصاد دانش بنیان، اقتصادی است که بر مبنای تولید، توزیع و کاربرد دانش پایه گذاری شده است و سرمایه گذاری دانش محور در آن اهمیتی کلیدی دارد. دستیابی به اقتصاد دانش بنیان مستلزم سرمایه گذاری در حوزه نیروی انسانی و تدوین سیاست های متمرکز بر تحقیق و نوآوری است تا در نهایت بتوان از طریق کارآفرینی و ایجاد صنایع کوچک، متوسط و بزرگ دانش بنیان به اهداف کلان اقتصادی و اجتماعی در مناطق دست یافت. با توجه به اهمیت اقتصاد دانش بنیان، دراین مقاله به سنجش و رتبه بندی آن در استان های مختلف ایران با رویکرد شاخص ترکیبی بر اساس روش تلفیقی تحلیل سلسله مراتبی- تاپسیس پرداخته شده است. نتایج نشان می دهد استان های تهران، سمنان، کرمان و اصفهان به ترتیب در رتبه اول تا چهارم از لحاظ اقتصاد دانش بنیان برخوردارند و آخرین رتبه شاخص ترکیبی اقتصاد دانش بنیان به ترتیب به استان های لرستان، خراسان شمالی، آذربایجان غربی و کردستان اختصاص دارد. با توجه به نقش و اهمیت شرکت های دانش بنیان، پژوهش های کاربردی، اختراع ها و نیروی انسانی متخصص به ویژه در دوره تحصیلات تکمیلی در توسعه اقتصاد دانش بنیان در استان ها، سیاست گذاران باید در برنامه های اجرایی سند آمایش آموزش عالی کشور در راستای ارتقای این شاخص ها در استان های کمتر توسعه یافته توجه کافی داشته باشند.

Keywords:

اقتصاد دانش بنیان , شاخص ترکیبی , تحلیل سلسله مراتبی و تاپسیس