تعهد سازمانی پرستاران بیمارستانهای وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تهران

چکیده   زمینه و هدف: کمبود تعهد سازمانی پرستاران می تواند موجب عملکرد پایین پرستاران و نهایتا افت خدمات مراقبتی بیمارستانها شود. هدف از این مطالعه تعیین میزان تعهد سازمانی پرستاران شاغل در بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی تهران در ابعاد مختلف در سال ۹۲ است.   روش بررسی: این پژوهش از نوع توصیفی- مقطعی بوده و ۲۶۲ پرستار شاغل در بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تهران با استفاده از روش نمونه گیری طبقه ای تصادفی با تخصیص متناسب انتخاب شدند. ابزار گرد آوری داده ها در این پژوهش شامل فرم مشخصات فردی و پرسشنامه ۲۴ سوالی تعهد سازمانی آلن و مایر بود. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۱۷ مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. جهت تعیین ارتباط تعهد سازمانی با مشخصات فردی از آزمونهای تی مستقل و کای دو و ANOVA استفاده شد.   یافته ها: تعهد سازمانی اغلب پرستاران (۹/۸۰ درصد) در حد متوسط بود و از ابعاد تعهد، کمترین نمره مربوط به تعهد هنجاری (۹/۳۸ درصد) و بالاترین نمره به تعهد مستمر (۴/۴۲ درصد) تعلق داشت. همچنین بین تعهد سازمانی با سن، سابقه کار، نوع استخدام و وضعیت تاهل ارتباط معناداری مشاهده شد (p<۰۰۱/۰) نتیجه گیری کلی: آگاهی از نوع و میزان تعهد سازمانی پرستاران به سازمان می تواند مبنای مناسبی را برای تصمیمات مدیران سازمان در مراحل مختلف فرایند مدیریت منابع انسانی فراهم آورد.

Keywords:

Organizational commitment , Affective commitment , Continuance commitment , Normative commitment , Nurses , تعهد سازمانی , تعهد عاطفی , تعهد مستمر , تعهد هنجاری , پرستاران