تاثیر آموزش مبتنی بر الگوی توانمندسازی فردی بر آگاهی، نگرش، عزت نفس، خودکارآمدی و کیفیت زندگی زنان یائسه

زمینه و هدف: یائسگی به عنوان یکی از مراحل بحرانی زندگی زنان که تاثیر به سزایی بر کیفیت زندگی آنان دارد، شناخته شده است. لذا مطالعه حاضر با هدف ارزشیابی تاثیر مداخله آموزشی بر مبنای الگوی توانمندسازی فردی بر آگاهی، نگرش، عزت نفس، خودکارآمدی و کیفیت زندگی زنان یائسه طراحی و اجرا شد.   روش بررسی: در این مطالعه نیمه تجربی ۱۰۰ زن تحت پوشش مراکز بهداشتی درمانی شهر قزوین در سال ۱۳۹۱ بر اساس نمونه گیری تصادفی در دو گروه تجربی و کنترل قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه ویژگی های دموگرافیک، پرسشنامه عزت نفس روزنبرگ، پرسشنامه خودکارآمدی، پرسشنامه آگاهی و پرسشنامه اندازه گیری نگرش به همراه پرسشنامه ۲۶ سوالی کیفیت زندگی مخصوص دوران یائسگی بود. بر مبنای الگوی توانمندسازی فردی، برنامه آموزشی در گروه تجربی در قالب ۵ جلسه بحث گروهی به مدت ۶۰-۴۵ دقیقه اجرا شد. داده ها قبل و ۳ ماه بعد از مداخله آموزشی گردآوری و وارد نرم افزار SPSS نسخه ۱۷ شد و با استفاده از آزمون های آماری تی زوجی و مستقل و کای اسکوئر تجزیه و تحلیل شد.   یافته ها: بعد از آموزش، میانگین نمرات آگاهی (از ۴۳/۸ ± ۱۱/۳۸ به ۲۳/۹ ± ۱۴/۴۹)، نگرش (از ۳۱/۴ ± ۳۴/۱۴ به ۵۴/۵ ± ۳۲/۱۹)، عزت نفس از (۴۷/۴ ± ۸۲/۱۳ به ۶۱/۵ ± ۹۰/۱۷) و خودکارآمدی (از ۴۳/۵ ± ۴۲/۱۴ به ۱۲/۶ ± ۰۶/۲۰) در گروه تجربی افزایش یافت (۰۰۱/۰> P ). همچنین نتایج کاهش(بهبود) معنادار و مثبتی را در میانگین کیفیت زندگی مرتبط با یائسگی پس از اجرای برنامه آموزشی نسبت به قبل آن در گروه تجربی نشان داد (۰۰۱/۰> P ).   نتیجه گیری کلی: به کارگیری الگوی توانمندسازی فردی به منظور بهبود کیفیت زندگی زنان یائسه در طراحی برنامه های آموزشی توصیه می شود.

Keywords:

Quality of Life , Empowerment Model , Menopause , Self Esteem , Self Efficacy , Attitude , کیفیت زندگی , الگوی توانمندسازی , عزت نفس , خودکارآمدی , یائسگی , نگرش