سطح سلامت عمومی و فعالیت های روزمره زندگی در بیماران تحت درمان همودیالیز و پیوند کلیه شهر کاشان سال ۸۶-۱۳۸۵

زمینه و هدف: هدف از پیوند کلیه در بیماران مبتلا به نارسایی مزمن کلیوی افزایش سطح سلامت عمومی این بیماران است. در حالی که پیوند کلیه و همودیالیز هر یک دارای عوارض متعددی هستند که می توانند سلامت و فعالیت های روزمره زندگی بیماران را تحت تاثیر قرار دهند. بررسی و مقایسه ی این متغیرها می تواند در ارائه برنامه درمانی و مراقبتی مفید باشد. با توجه به مشکلات ناشی از همودیالیز و پیوند کلیه، این تحقیق با هدف تعیین و مقایسه وضعیت سلامت و فعالیت های روزمره زندگی بیماران کلیوی در شهر کاشان سال ۱۳۸۶ انجام گرفت.   روش بررسی: ۱۶۳ بیمار دارای پیوند کلیه و تحت دیالیز در شهر کاشان به روش سرشماری درمطالعه مقطعی توسط پرسشنامه های استاندارد سنجش سطح سلامت DUKE و فعالیت های روزمره زندگی ناتینگهام مورد بررسی قرار گرفتند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و تحلیلی و رگرسیون چند متغیره استفاده شد.   یافته ها: میانگین سن بیماران در گروه پیوند کلیه ۶/۴۰ و در گروه دیالیز ۳/۵۵ سال بود، ۶/۵۵% ازبیماران تحت دیالیز زن بودند و ۴۱% بیماران پیوندی را زنان تشکیل می دادند. میانگین مدت درمان در گروه پیوند کلیه ۷/۶۴ و در گروه دیالیز ۳/۳۰ ماه بود. میانگین نمره سلامت عمومی در بیماران دیالیزی ۶/۱۷ ± ۸/۴۹ و در بیماران پیوندی ۷/۱۷ ± ۱/۵۹ بود (۰۰۱/۰ < p ). میانگین نمره فعالیت های روزمره زندگی در بیماران دیالیزی ۸/۱۴ ± ۷/۳۱ و در گروه پیوند ۲/۱۰ ± ۴/۵۱ بود (۰۰۱/۰ < p ).   نتیجه گیری کلی: هر دو گروه بیماران پیوندی و تحت دیالیز از وضعیت سلامت و فعالیت نامطلوبی برخوردار بودند. هرچند بیماران پیوند کلیه وضعیت بهتری داشتند. برنامه ریزی مراقبتی و آموزشی با هدف بهبود سطح سلامت و فعالیت این بیماران باید مورد توجه بیشتری قرار گیرد.