پیش بینی گرایش به تفکر انتقادی بر اساس تعامل معلم- دانش آموز و تاب آوری تحصیلی

پژوهش حاضر با هدف بررسی پیش بینی گرایش به تفکر انتقادی بر اساس تعامل معلم-دانش آموز و تاب آوری تحصیلی صورت پذیرفت در سال تحصیلی ۱۴۰۱. شرکت کنندگان پژوهش شامل ۳۴۷ نفر (۱۷۶ دختر و ۱۷۱ پسر) از دانش آموزان دوره دوم متوسطه ناحیه یک و دو شیراز بودند که بر اساس روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. به منظور بررسی متغیرهای پژوهش هر یک از شرکت کنندگان، پرسشنامه های گرایش به تفکر انتقادی (ریکتس، ۲۰۰۳)، تعامل معلم- دانش آموز (بلومنت، اسکینر، ولبورن و کانل ۱۹۹۱) و تاب آوری تحصیلی (مارتین، ۲۰۰۳) را تکمیل نمودند. پایایی ابزارهای پژوهش توسط ضریب آلفای کرونباخ و روایی آنها توسط تحلیل عامل تعیین شد. همچنین اطلاعات با استفاده از روش های آمار توصیفی و تحلیل رگرسیون به روش همزمان و با استفاده از نرم افزار SPSS تحلیل شدند. یافته ها نشان داد نحوه ی تعامل معلم- دانش آموز و تاب آوری تحصیلی هر کدام به طور جداگانه پیش بین مثبت گرایش به تفکر انتقادی در دانش آموزان است. اما قدرت پیش بینی کنندگی تاب آوری تحصیلی بیشتر است. همچنین از میان ابعاد تعامل معلم- دانش آموز، درگیری و توجه معلم بیشتر از سایر ابعاد می تواند گرایش به تفکر انتقادی را پیش بینی کند. بر اساس یافته های پژوهش، با توجه به مبانی نظری و پیشینه، دلالت های نظری و کاربردی برای دست اندرکاران و پژوهشگران ارائه شد.

Keywords:

گرایش به تفکر انتقادی , تعامل معلم- دانش آموز , تاب آوری تحصیلی.