تخمین اثر بازگشتی انتشار دی اکسید کربن در بخش حمل ونقل ایران مبتنی بر سناریوهای مختلف افزایش کارایی مصرف انرژی

این تحقیق با تمرکز بر بخش حمل ونقل به برآورد اثر بازگشتی ناشی از بهبود کارایی انرژی (بنزین و گازوئیل) بر انتشار دی اکسید کربن از سال ۱۳۶۷ تا ۱۳۹۸ می پردازد. برای برآورد کشش های توابع تقاضا از یک تابع تقاضای ایده­آل (AIDS) و روش رگرسیون­های به ظاهر نامرتبط (SUR) استفاده شده است. در سناریوی افزایش معادل ۲۰ درصد در کارایی انرژی، میزان اثر بازگشتی بنزین و گازوئیل کشور بین بازه ۶۵ تا ۷۳ درصد محاسبه شده است. به طور متوسط ۶۸ درصد از کاهش انتشار مورد انتظار (بالقوه) CO۲ به دنبال بهبود ۲۰ درصدی در کارایی انرژی (بنزین و گازوئیل) مجددا بر اثر افزایش مصرف بیشتر بنزین و گازوئیل و افزایش انتشار دی اکسید کربن خنثی شده است. کاربرد مدل خودتوضیحی برداری با ضرایب متغیر در زمان (TVC-VAR) برای بررسی نحوه تاثیر متغیرهای توضیحی بر روی اثر بازگشتی نشان می دهد که ضرایب متغیرهای رشد شهرنشینی و رشد تعداد وسایط نقلیه در ناوگان در طی زمان مثبت و نوسانی بوده و تاثیر ضرایب متغیرهای قیمت حقیقی بنزین و قیمت حقیقی گازوئیل بر اثر بازگشتی در طی زمان منفی و نوسانی بوده است. کاهش قیمت حقیقی حامل های انرژی اثر بازگشتی را در طی زمان افزایش می دهد. تحلیل حساسیت نتایج نشان دهنده افزایش اثربخشی کارایی انرژی در نرخ های بالاتر است.

Keywords:

rebound effect , energy efficiency , almost ideal demand function (AIDS) , carbon dioxide emission , اثر بازگشتی , کارایی انرژی , تابع تقاضای تقریبا ایده آل(AIDS) , انتشار دی اکسید کربن