اثربخشی درمان شناختی - رفتاری بر تاب آوری و کیفیت زندگی در دختران دچار کودک همسری

مقدمه: ازدواج زنان در سنین پایین به منزله ی چالشی مهم و قابل تامل، در بخش های مختلفی از جهان رواج دارد. در دهه های گذشته ازدواج کودکان بویژه در کشورهای در حال توسعه و فقیر به عنوان تهدیدی برای سلامت فردی و توسعه اجتماعی دختران مورد توجه قرار گرفته است. این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی درمان شناختی - رفتاری بر تاب آوری و کیفیت زندگی در دختران دچار کودک همسری صورت گرفت. طرح پژوهش از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون - پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دختر در دامنه سنی ۱۴تا ۱۷ منطقه رضویه در سال تحصیلی -۱۴۰۰ ۱۳۹۹ بودند. ۳۰ نفر از دختران کودک . متاهل به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب و به روش تخصیص تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل ۱۵) نفر برای هر گروه) قرار گرفتند. برای گروه آزمایش در ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای درمان شناختی رفتاری به صورت گروهی اراعه گردید. به منظور جمع آوری داده ها از پرسشنامه های تاب آوری و کیفیت زندگی استفاده شد. داده های جمع آوری شده با کمک آزمون تحلیل واریانس یا اندازه گیری مکرر با نرم افزار spss-۲۱ تجزیه و تحلیل شد . یافته ها : یافته های تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر حاکی از آن بود که درمان شناختی رفتاری بر کیفیت زندگی، و تاب آوری در مرحله پس آزمون و پیگیری نسبت به پیش آزمون موثر بوده است .(p<۰.۰۱) نتیجه گیری: با توجه به نتایج، می توان از این روش درمانی به عنوان یک فعالیت درمانی موثر در بهبود تاب آوری و کیفیت زندگی دختران در جهت پیشبرد اهداف بهداشتی و مراقبتی استفاده کرد.

اثربخشی درمان شناختی - رفتاری بر تاب آوری و کیفیت زندگی در دختران دچار کودک همسری Keywords:

تاب آوری , درمان شناختی- رفتاری , کیفیت زندگی , کودک همسری.