مدل سازی جداکردن گاز دیاکسیدکربن به کمک غشای فیبر توخالی پلی-پروپیلن و مقایسه آن با برج جذب پتروشیمی شیراز

هدف اصلی از این مقاله بررسی جذب دیاکسیدکربن با استفاده از شبیهسازی غشای فیبرتوخالی 1 از جنس پلیپروپیلن است. این مدل شامل سه قسمت پوسته، غشا و مجرای درونی میباشد. در این مدل نفوذ محوری و شعاعی را برای سه قسمت مجرا و غشا وپوسته درکنتکتور در نظر گرفته شده است و مدل حالت خشک (یعنی عدم ورود مایع از مجرا به غشا) بررسی میشود. در این مدل گاز از درون پوسته و مایع از درون مجرا عبور داده میشود. گازوروردی به غشا، شامل دیاکسیدکربن، متان، مونواکسیدکربن، نیتروژن، آرگون وآب (گاز ورودی به پتروشیمی شیراز 2) میباشد. در غشای مدل شده برای جذب دیاکسیدکربن همراهگاز، از آب استفاده میشود. برای اعتبار بخشی به مدل مورد نظر، از دادههای تجربی بدست آمده برای جذب دی اکسید کربن به کمک هیدروکسیدسدیم استفاده گردید. نتایج حاصل از این مدل با دادههای تجربی تطابق خوبی دارد. نتایج نشان میدهد، که با استفاده از غشا می- توان به درصد جذب بیشتر دیاکسیدکربن نسبت به برج جذب رسید. همچنین این نتایج نشان میدهد، افزایش دبی گاز و تعداد فیبرها باعث افزایش جذب دیاکسیدکربن میشود

Keywords:

غشای فیبر توخالی , برج جذب , دیاکسیدکربن