کاربرد شیمی کانی های آمفیبول و فلدسپار در بررسی پتروژنتیک مجموعه ی گرانیتوئیدی میوسن میانی، غرب کاشان

مجموعه­ی گرانیتوئیدی نیاسر با سن میوسن میانی، در غرب کاشان و در کمربند ماگمایی ارومیه- دختر بیرون زدگی دارد. بر اساس بررسی­های سنگ­شناسی، مجموعه­ی نیاسر شامل توده­های با ترکیب تونالیت، کوارتزدیوریت و دیوریت است. کانی­های اصلی تشکیل دهنده­ی سنگ­های منطقه شامل کوارتز، پلاژیوکلاز، آمفیبول، بیوتیت و فلدسپار است. آمفیبول­ها از نوع کلسیک بوده و ترکیب آن­ها از مگنزیوهورنبلند تا اکتینولیت تغییر می­کند و نشان دهنده­ی نوع I بودن توده­های مورد بررسی است. ترکیب پلاژیوکلازها در توده­های تونالیتی الیگوکلاز تا بیتونیت، در توده­ی کوارتزدیوریتی آلبیت تا آندزین و در توده­ی دیوریتی الیگوکلاز تا بیتونیت است. بررسی­های زمین فشارسنجی حاکی از آن است که فشار در زمان تبلور هورنبلند، در توده­های مورد بررسی، در حدود ۱ تا ۲ کیلوبار بوده که معادل با اعماق ۸/۳ تا ۵/۷ کیلومتری است. بر اساس دماسنجی زوج کانی هورنبلند – پلاژیوکلاز و فلدسپارها، دماهای ۷۰۶ تا ۷۵۶ درجه­ی سانتیگراد، برای توده­های نفوذی نیاسر، ارزیابی شد. ارزیابی گریزندگی اکسیژن این توده­ها نشان دهنده اکسنده بودن ماگماهای مولد توده­های نیاسر است و شاهدی برای تشکیل آن­ها در مرز ورقه­های همگراست.

Keywords:

mineral chemistry , geothermo-barometry , oxygen fugacity , granitoid , Middle Miocene , Kashan. , شیمی کانی دماسنجی , فشارسنجی , گریزندگی اکسیژن , گرانیتوئید , میوسن میانی , کاشان.