بی طرفی مقر داوری بین المللی در امر اثبات دعوا؛ «مطالعه تطبیقی در حقوق ایران و انگلیس

رسیدگی بیطرفانه و عادلانه و به دور از اعمال تشریفات دادرسی در دادگاههای ملی، یکی از اهداف اساسی نظام داوری بینالمللی است. مثبت این نظر مواد ۱۸ و ۱۹ قانون داوری تجاری بینالمللی ایران مصوب۱۳۷۶ و مواد ۳۳ و ۳۴ قانون داوری۱۹۹۶ انگلیس است. در چنین نظام حل و فصل خصوصی، حاکمیت اراده طرفین داوری به طرز چشمگیری در انتخاب قانون حاکم بر قواعد رسیدگی به دعوا پذیرفته شده است. علاوه بر آن، داوران با در نظر گرفتن دو اصل بنیادین رسیدگی صحیح و بیطرفانه (حق طرفین باید شنیده شود و به طور مساوی با آنان رفتار گردد)، در تعیین قواعد رسیدگی به دعوا از ابتکار عمل وسیعی برخوردار هستند. بدین جهت، ایده بیطرفی مقر داوری در امر اثبات دعاوی بینالمللی قابل طرح و پذیرش است. با وجود این، پرسش تحت بررسی این است که در امر اثبات دعوا، مقر داوری بینالمللی تا چه حدی بیطرف است؟ با توجه به قوانین داوری بینالمللی، به نظر میرسد انعطافپذیری شکلی مزبور در مقر داوری تا حدی پذیرفتنی است که با الزامات اساسی مربوط به امر اثبات دعاوی بینالمللی معارضه نکند.

Keywords:

ادله اثبات , قانون شکلی , مقر داوری , اراده طرفین , نظم عمومی