بررسی اثر بخشی توان بخشی روانی دوساهو بر تعامل اجتماعی و مولفه های آن در کودکان فلج مغزی

هدف: این پژوهش به منظور بررسی اثربخشی توان بخشی روانی دوساهو برتعامل اجتماعی و مولفه های آن در کودکان فلج مغزی ۷تا ۱۵سال شهر قزوین صورت گرفته است. روش: پژوهش حاضر، از نوع طرحهای شبه آزمایشی، پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل است و نمونه ای به حجم ۲۰ نفر از کودکان فلج مغزی که شرایط شرکت در این پژوهش را داشتند، به روش تصادفی در دسترس انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه کنترل و آزمایش جای داده شدند. از هر دو گروه پیش آزمون گرفته شد سپس برای گروه آزمایشی به مدت دو هفته و هر هفته سه جلسه تمرینات توان بخشی روانی دوساهو انجام شد و برای گروه کنترل هیچ مداخله ای صورت نگرفت؛ سپس از هر دو گروه پس آزمون گرفته شد. پرسشنامه تعامل اجتماعی دادخواه و همکاران (۱۹۹۸) در این پژوهش به عنوان ابزار استفاده گردید. یافته ها: نتایجی که از تحلیل کوواریانس به دست آمد، حاکی از تاثیر معنادار روش توان بخشی روانی دوساهو بر تعامل اجتماعی کودکان فلج مغزی بود ( ۰۱/۰ p< ). نتیجه گیری: یافته های این پژوهش نشان داد که با استفاده از روشهای روان شناختی و به کارگیری تلاش و اراده در کودکان فلج مغزی می توان به آنها در بهبود تعاملات اجتماعی کمک کرد، لذا می توان به خانواده ها و دیگر مسئولین تعلیم و تربیت استثنایی، استفاده از این روش را جهت بهبود تعاملات اجتماعی این کودکان پیشنهاد کرد.

Keywords:

Dohsa-hou Psycho-Rehabilitation , Social interaction , Cerebral palsy , توان بخشی روانی دوساهو , تعامل اجتماعی , فلج مغزی