اثربخشی زوج درمانی شناختی – رفتاری بر باورهای منفی و نگرش ناکار آمد زوجین متقاضی طلاق دارای فرزند

هدف از انجام این پژوهش، بررسی اثربخشی زوج درمانی شناختی – رفتاری بر باورهای منفی و نگرش ناکار آمد زوجین متقاضی طلاق دارای فرزند بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی با دو گروه آزمایشی و گواه بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی زوجین متقاضی طلاق مراجعه کننده به مرکز مشاوره شهر یزد در سال۱۴۰۱ بود. نمونه آماری پژوهش از بین زوجین متقاضی طلاق که دارای فرزند (مشترک و غیر مشترک) شهر یزد به تعداد ۴۰نفر انتخاب شدند که با استفاده از روش تصادفی ساده در دو گروه آزمایش (۲۰ نفر شامل ۱۰ مرد و ۱۰ زن) و گروه گواه(۲۰ نفر شامل ۱۰ زن و ۱۰ مرد) تقسیم بندی شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش، پرسشنامه تفکرات غیر منطقی جونز و پرسشنامه نگرش های ناکارآمد DAS-۲۶ بود. پس از انتخاب تصادفی گروه های آزمایش و کنترل، ابتدا بر روی هر دو گروه پیش آزمون اجرا گردید، سپس مداخله آزمایشی(زوج درمانی شناختی – رفتاری )، در ۱۲ جلسه ۲ ساعته ارایه گردید و پس از اتمام جلسات ، پس آزمون روی هر دو گروه اجرا شد. داده ها با استفاده از روش تحلیل کوواریانس چند متغیره تجزیه و تحلیل شدند. نتایج این پژوهش نشان داد که زوج درمانی شناختی رفتاری بر کاهش باورهای منفی و کاهش نگرش های ناکارآمد زوجین متقاضی طلاق اثر گذار بوده است.

Keywords:

زوج درمانی شناختی - رفتاری , باورهای منفی , نگرش ناکارآمد , طلاق