ارزیابی میزان سازگاری تناسبات هندسی با نسبت های طبیعی در خانه های تاریخی (مطالعه موردی: اردبیل)

بهره گیری از تناسبات طبیعت در معماری سنتی اصلی جاری در تعامل معماری با طبیعت بوده است. لذا که ارتباط ذاتیبا طبیعت می تواند به شباهت های صوری ختم شود. از این رو پژوهش حاضر به شناسایی میزان سازگاری تناسباتهندسی رایج در خانه های تاریخی با نسبت های طبیعی می پردازد تا، رایج ترین حالت جانمایی منطبق بر طبیعت راشناسایی نماید. براین اساس تعداد ۲۸ اتاق شاه نشین از ۲۱ خانه تاریخی در اردبیل انتخاب می گردد. با برداشت میدانی واستدلال منطقی داده ها و روش های محاسباتی، تحلیل عددی داده ها صورت می گیرد. بدین ترتیب که با استفاده ازنمودار فراوانی و ضریب تغییرات میانگین، توزیع نرمال تناسبات واقع بر شاه نشین مشخص میشود. نتایج براساس رایج-ترین جانمایی ها نشان میدهد که محیط طبیعی و محیط انسان ساخت در معماری سنتی همساز و در تعامل بایکدیگراند. به نحوی که ۹۵ درصد از تناسبات رایج در خانه های تاریخی اردبیل از نسبت های حسابی و تعداد زیادی ازتناسبات طلایی پیروی می کنند.

Keywords:

هندسه , طبیعت , تناسبات , خانه های تاریخی