طراحی، ساخت و ارزیابی سیستم خود نجات غریق با کاربری نظامی

زمینه و هدف: استفاده از تجهیزات نجات غریق، یک اقدام موثر در پیشگیری از پدیده غرق شدگی است. امروزه غواصان، خلبانان، چتربازان و راپل نوردان (در محیط های دریایی) نیروهای مسلح و نیروهای امدادی از این تجهیزات در عملیات نظامی، امدادی و همچنین آموزشی بهره می برند. هدف از این مطالعه، ساخت و بررسی عملکرد و کارایی تجهیز مچ بند نجات غریق در عملیات های نظامی و امدادی است. روش ها: در این مطالعه، یک نمونه مچ بند نجات غریق طراحی و ساخته شد که در ساخت آن از یک کیسه هوایی از جنس لاستیک نرم و ضخیم، یک کپسول هوای دی اکسید کربن از جنس استیل، مکانیسم تخلیه کپسول از جنس آلومینیوم و یک کیف نگه دارنده از جنس پارچه ضد آب استفاده شد. هم چنین کارایی این تجهیز در داخل یک استخر به عمق ۶ متر (در عمق های مختلف) و یک مولاژ نیم تنه انسان (با وزن های مختلف) با استفاده از روش تحلیل آماری سطح پاسخ (Response Surface Method) و نرم افزار طراحی آزمایش (Design Expert) بررسی شد. یافته ها: در این مطالعه کمترین زمان نجات مربوط به قرار گرفتن مولاژ ۳۰ کیلوگرمی در عمق یک متری (۰/۴۵ ثانیه) و بیشترین زمان نجات مربوط به قرار گیری مولاژ ۶۰ کیلوگرمی در عمق پنج متری (۲/۴۶ ثانیه) است. همچنین زمان عملکرد توسط نجات غریق (از لحظه رسیدن به مولاژ تا فعال سازی دستگاه) در این آزمایش ۲ تا ۴ ثانیه اندازه گیری شد. زمان شناوری نیز به صورت تک آزمایش، برای مولاژی به وزن ۶۰ کیلوگرم، ۱۸ ساعت به دست آمد. همچنین میزان عدم برازش (Lack of fit) داده ها توسط نرم افزار، ۱۸/۹ درصد محاسبه شد. نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد، که دستگاه مذکور توانایی نجات افراد حادثه دیده در اعماق آب، بدون نیاز به فرد دیگری به عنوان کمک دهنده را دارد. این دستگاه با ایجاد شناوری طولانی مدت برای فرد استفاده کننده، می تواند قدرت مانور نیروهای نظامی در مناطق آبی را افزایش داده و همچنین در زمان وقوع حادثه، مدت زمان کافی برای رسیدن نیروهای امدادی به محل حادثه را تامین کند.

Keywords:

Lifeguard operations , Swimming equipment , Floating in the water , Air cushion wrist