ارزیابی مولکولی ژن های van A و van B در جدایه های انتروکوکی بیمارستانی مقاوم به ونکومایسین و تیکوپلانین

زمینه و هدف : انتروکوک ها باکتری های گرم مثبتی هستند که در دستگاه گوارش انسان یافت می شوند. عفونت های بیمارستانی و مقاومت آنتی بیوتیکی سبب افزایش اهمیت انتروکوک ها شده است. این مطالعه به منظور ارزیابی مولکولی ژن های van A و van B در جدایه های انتروکوکی بیمارستانی مقاوم به ونکومایسین و تیکوپلانین با استفاده از روش مولکولی PCR انجام شد. روش بررسی : در این مطالعه توصیفی ۱۱۳ جدایه از بخش های مختلف بیمارستان علی بن ابی طالب (ع) شهرستان زاهدان به تفکیک جنس و گونه از لحاظ ویژگی های بیوشیمیایی و فنوتیپی بررسی شدند. آزمون آنتی بیوگرام برای سنجش حساسیت آنتی بیوتیکی انجام گردید. بررسی حداقل غلظت بازدارندگی رشد به روش E-test انجام شد. سپس بررسی مولکولی ژن های van A و van B با استفاده از روش PCR انجام شد. یافته ها : جدایه ها از نمونه های ادراری، کشت خون و ترشحات ریوی به ترتیب با مقادیر ۹۲%، ۶.۲% و ۱.۸% به دست آمدند. این مطالعه نشان داد گونه های انتروکوکوس فکالیس و انتروکوکوس فاسیوم بیشترین مقاومت را در برابر آنتی بیوتیک های ونکومایسین و تیکوپلانین داشته و ژن van A در تمامی این نمونه ها جدا شد و ژن vanB در همگی غایب بود. نتیجه گیری : فراوانی انتروکوکوس فکالیس به مراتب بالاتر از گونه های دیگر بود؛ اما مقاومت گلیکوپپتیدی در انتروکوکوس فاسیوم سهم بیشتری داشت.

Keywords:

Enterococci , Vancomycin , Teicoplanin , Antibiotic resistance , VanA genotype , VanB genotype , انتروکوک , ونکومایسین , تیکوپلانین , مقاومت آنتی بیوتیکی , ژن van A , ژن van B