ارزیابی اثر واکسن هپاتیت B چهارده سال پس از تزریق در کودکان شهر کاشان (۸۸-۱۳۸۷)

زمینه و هدف : برنامه کشوری واکسیناسیون علیه ویروس هپاتیت B از سال ۱۳۷۲ برای نوزادان متولد شده اجرا شده است. این مطالعه به منظور تعیین اثر واکسن هپاتیت B چهارده سال پس از تزریق در کودکان انجام شد. روش بررسی : این مطالعه آینده نگر تاریخی روی ۲۰۰ کودک ۱۴ ساله (۱۰۰ پسر و ۱۰۰ دختر) شهر کاشان در دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی کاشان طی سال های ۸۸-۱۳۸۷ انجام شد. افراد به صورت تصادفی ساده انتخاب شدند. از هر کودک ۲ سی سی خون اخذ و سرم آن جداسازی شد. سپس آزمایش anti-HBS و anti- HBC به روش الیزا انجام گرفت. نتیجه آزمایش anti-HBS بالاتر از IU/L ۱۰ به عنوان ایمنی تلقی شد. در صورت مثبت بودن anti- HBC کودک به عنوان فرد مبتلا به عفونت هپاتیت B تلقی شد و آزمایش HBS Ag برای رد حالت هپاتیت مزمن فعال انجام شد. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS-۱۳ ، Chi-Square و Fisher’s exat test تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها : ۹۲ دختر (۹۲درصد) و ۹۵ پسر (۹۵درصد) و در مجموع ۱۸۷ نفر (۹۳.۵%) سطح سرمی anti-HBS مطلوب داشته و ایمن بودند. anti-HBC در ۳ دختر (۳درصد) و ۵ پسر (۵درصد) و در مجموع در ۸ نفر (۴درصد) مثبت بود که در تمامی آنها سطح سرمی anti-HBS کمتر یا مساوی IU/L ۱۰ بود. در هیچ موردی HBS-Ag مثبت دیده نشد. ایمنی در کودکان با وزن هنگام تولد کمتر از ۲.۵kg در ۱۱ نفر (۶۱.۱%) از ۱۸ کودک و در کودکان با وزن هنگام تولد بیشتر یا مساوی ۲.۵kg ۱۷۶ نفر (۹۶.۷%) از ۱۸۲ نفر مشاهده شد (P<۰.۰۵). نتیجه گیری : این مطالعه نشان داد که ایمنی ایجاد شده در اثر تزریق کامل واکسن هپاتیت B طبق برنامه کشوری (۰-۲-۶ ماهگی) پس از گذشت ۱۴ سال مطلوب می باشد.

Keywords:

Hepatitis B , Hepatitis B vaccine , Anti-HBs , هپاتیت B , واکسن هپاتیت B , anti-HBS