سیر تحولات اخیر برنامه درسی پزشکی عمومی در جهان و جایگاه برنامه درسی ایران

مقدمه: دوره آموزش پزشکی عمومی تاریخچه طولانی دارد که به قبل از میلاد بر می گردد، ولی آموزش آکادمیک پزشک عمومی از قرن هیجدهم آغاز گردید. این مقاله قصد دارد سیر تحولات آموزش پزشکی را با تاکید بر تربیت پزشک عمومی از سال ۱۷۶۵ تا زمان حال دنبال کرده عوامل تاثیرگذار بر تحولات برنامه درسی آن را شناسایی کند و در پایان برنامه درسی پزشکی عمومی ایران را مورد تحلیل قرار دهد. روش: این مطالعه مروری با استفاده از مرور متون در زمینه تاریخ برنامه درسی پزشکی عمومی در جهان و ایران انجام گرفت. نتایج: بر اساس این مطالعه تاریخ برنامه درسی پزشکی عمومی در پنج دوره قابل مطالعه است: ۱۸۷۰-۱۷۶۵ مدل کارآموزی (Apprenticeship)، ۱۹۵۰–۱۸۷۱ مدل مبتنی بر دیسیپلین ها، ۱۹۷۰-۱۹۵۱ مدل مبتنی بر ارگان سیستم های بدن، ۱۹۹۹۰-۱۹۷۱ مدل یادگیری مبتنی بر حل مساله و از۱۹۹۱ تا کنون، مدل مبتنی بر شایستگی ها. در ایران نیز آموزش پزشکی نوین به تاسیس دارالفنون در سال ۱۲۲۸ باز می گردد که پس از گذشت بیش از یک و نیم قرن هنوز در قالب سنتی (مبتنی بر دیسیپلین) ارائه می گردد. نتیجه گیری: اگرچه چالش های فراروی آموزش پزشکی کشور با چالش های جهانی مشترک است، رویکرد غالب برنامه درسی پزشکی عمومی در ایران رویکرد دیسیپلینی بوده و برای برخورد با چالش های فوق رویکرد مناسبی به نظر نمی رسد. به همین منظور دیدگاه تاریخی به برنامه درسی پزشکی عمومی برای گذر از زمان و رسیدن به برنامه درسی مطلوب می تواند راه کار مناسبی باشد. شاید بتوان با ایده گرفتن از راه حل های موجود در متون علمی، و بومی سازی آن، چالش های فراروی آموزش پزشکی کشور را مرتفع کرد.

Keywords:

History , medical education , curriculum planning , تاریخ , آموزش پزشکی , برنامه درسی