بررسی رابطه میزان استریول غیرکونژوگه سرمی مادر با دیابت بارداری

مقدمه: دیابت بارداری، شایع ترین عارضه طبی دوران بارداری است. تشخیص زودهنگام و انجام اقدامات پیشگیرانه و درمانی لازم، باعث کاهش عوارض کوتاه مدت و بلندمدت مادری، جنینی و نوزادی می شود. مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط استریول غیرکونژوگه با دیابت بارداری انجام شد. روش کار: این مطالعه مورد - شاهدی در سال های ۹۷-۱۳۹۶ بر روی ۶۰ زن باردار مبتلا به دیابت بارداری (مورد) و ۱۲۰ زن با بارداری سالم (گروه شاهد) مراجعه کننده به بیمارستان های مهدیه و طالقانی شهر تهران انجام شد. در نمونه ها، تریپل تست در هفته ۱۷-۱۴ بارداری و تست تحمل گلوکز خوراکی با ۷۵ گرم گلوکز در هفته ۲۸-۲۴ بارداری انجام شده بود. روش گردآوری داده ها مصاحبه بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه ۱۷) و آزمون های تی مستقل، کای دو، من ویتنی، رگرسیون لوجستیک انجام شد. میزان p کمتر از ۰۵/۰ معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: میانگین و انحراف معیار استریول غیرکونژوگه در گروه مورد ۶۱/۰±۱۷/۱ و در گروه شاهد ۴۷/۰±۰۲/۱ MOM بود. میزان استریول غیرکونژوگه در گروه مورد به طور معنی داری بیشتر از گروه شاهد بود (۰۱۱/۰=p). نتیجه گیری: افزایش میزان استریول غیرکونژوگه در اوایل بارداری می تواند به عنوان یک تست تشخیصی جدید دیابت بارداری مطرح و مورد بررسی قرار گیرد. بنابراین با شناسایی زودهنگام زنان در معرض خطر، می توان اقدامات لازم برای کاهش عوارض آن را انجام داد.

Keywords:

استریول غیرکونژوگه , دیابت بارداری , سه ماهه دوم بارداری