تاثیر ۶ هفته دویدن تداومی بر استرس اکسیداتیو، پراکسیداسیون لیپیدی و توان هوازی در زنان نجات یافته از سرطان پستان

مقدمه: فرآیند درمان و افت آمادگی هوازی در بیماران مبتلا به سرطان پستان می تواند وضعیت آنتی اکسیدانی بدن را تضعیف کرده و احتمال عود این بیماری را افزایش دهد. لذا، مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر ۶ هفته دویدن تداومی با شدت متوسط بر استرس اکسیداتیو، پراکسیداسیون لیپیدی و توان هوازی در زنان نجات یافته از سرطان پستان انجام شد. روش کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی در آذر و دی ماه ۱۳۹۴ بر روی ۱۹ زن نجات یافته از سرطان پستان در مرکز انکولوژی و پرتودرمانی بیمارستان سیدالشهداء اصفهان انجام شد. افراد به صورت تصادفی به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. آزمودنیهای گروه تجربی به مدت ۶ هفته (سه جلسه در هفته) در برنامه دویدن تداومی با شدت متوسط شرکت کردند. ظرفیت آنتی اکسیدانی تام (TAOC) و سطوح مالون دی آلدئید (MDA) با استفاده از کیت های الیزا و توان هوازی با پروتکل بالک اندازه گیری شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه ۲۰) و آزمون های کولموگروف اسمیرنوف، تی مستقل و تی همبسته انجام شد. میزان p کمتر از ۰۵/۰ معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: ظرفیت آنتی اکسیدانی تام به طور معنی داری افزایش (۰۰۱/۰=p) و سطوح سرمی سطوح مالون دی آلدئید به طور معنی داری کاهش یافت (۰۰۳/۰=p). همچنین، توان هوازی آزمودنی ها به طور معنی داری بهبود یافت (۰۰۱/۰=p). نتیجه گیری: ۶ هفته دویدن تداومی با شدت متوسط می تواند دفاع آنتی اکسیدانی و وضعیت توان هوازی زنان نجات یافته از سرطان پستان را بهبود بخشیده و ممکن است مانع عود سرطان پستان شود.

Keywords:

سرطان پستان , استرس اکسیداتیو , پراکسیداسیون لیپیدی , دویدن