بررسی خصوصیات بالینی سرطان پستان در زنان بالای ۷۰ سال

مقدمه: سرطان پستان شایع ترین نوع سرطان در زنان است. ۳۵% تمام سرطان های پستان در زنان بالای ۷۰ سال گزارش شده است، مطالعه حاضر با هدف ارزیابی خصوصیات بالینی سرطان پستان در زنان بالای ۷۰ سال انجام شد. روش کار: در این مطالعه چند مرکزی و گذشته نگر و توصیفی، ۲۷۲۳ پرونده زن مبتلا به سرطان پستان مراجعه کننده به بیمارستان امید و مرکز تخصصی رادیوتراپی انکولوژی رضا (ع) شهر مشهد در طی سال های ۱۳۸۰ تا ۱۳۹۱ مورد ارزیابی قرار گرفت. تمام اطلاعات لازم شامل سن، سابقه فامیلی، پاتولوژی تومور، مرحله بالینی تومور، وضعیت گیرنده های هورمونی و پروتئین HER۲ تومور، نوع جراحی، نوع درمان ادجونت (رادیوتراپی، کموتراپی، هورمون درمانی) از پرونده ها استخراج شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS (نسخه ۱۶) انجام شد. میزان p کمتر از ۰۵/۰ معنادار در نظر گرفته شد. یافته ها: پاتولوژی اکثر بیماران (۴/۸۹%) داکتال کارسینوما انوازیو بود. ۱۰۶ نفر (۸/۶۵%) از بیماران گیرنده استروژن مثبت، ۷۹ نفر (۸۵/۵۹%) گیرنده پروژسترون مثبت و ۸۹ نفر (۴۹/۶۴%) HER۲ منفی داشتند. اکثر بیماران (۴/۷۱%) تحت جراحی رادیکال ماستکتومی مدیفیه قرار گرفته بودند و شایع ترین مرحله بیماری (۵۴/۳۳%) ۱۱B بود. نتیجه گیری: سرطان پستان در زنان بالای ۷۰ سال بیشتر از نوع انوازیو داکتال کارسینوما می باشد و شایع ترین مرحله بیماری B II می باشد. اکثر بیماران از نظر گیرنده هورمونی استروژن مثبت و از نظر HER۲ منفی می باشند، لذا پیشنهاد می شود که در رویکرد درمانی به این دسته از بیماران به خصوصیات بالینی اختصاصی آن ها توجه شود.

بررسی خصوصیات بالینی سرطان پستان در زنان بالای ۷۰ سال Keywords:

استروژن , پستان , نئوپلاسم