تاثیر دو شیوه زندگی فعال و غیر فعال همراه با رژیم غذایی کنترل شده بر مقاومت انسولینی و سطوح سرمی آنزیم های AST و ALT کبد زنان باردار

مقدمه: با توجه به اثرات مفید تایید شده فعالیت بدنی در دوران بارداری، مطالعه حاضر با هدف بررسی زندگی فعال و غیرفعال بر سطوح مقاومت به انسولین و آنزیم های AST و ALT کبدی زنان باردار سه ماهه دوم بارداری انجام شد. روش کار: این مطالعه مقطعی در سال ۱۳۹۴ بر روی۸۰ زن باردار سه ماهه دوم شهرستان اصفهان انجام شد. افراد پس از تکمیل فرم رضایت نامه و پرسشنامه فعالیت بدنی دوران بارداری PPAQ بر اساس سبک زندگی و انجام و عدم انجام پیاده روی روزانه به دو گروه فعال و غیرفعال تقسیم و از نظر سطوح سرمی آنزیمهای AST و ALT کبدی و میزان مقاومت به انسولین مقایسه شدند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه ۱۸) و آزمون کولموگروف اسمیرنوف و تی مستقل انجام شد. میزان p کمتر از ۰۵/۰ معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: نتایج مطالعه نشان داد که سطح سرمی آنزیم AST کبدی در زنان باردار فعال که پیاده روی روزانه داشتند به طور معنی داری کمتر از زنان غیرفعال بود (۰۱۸/۰=p). ولی در میزان سطح ALT (۰۷۹/۰=p) و مقاومت به انسولین (۱۴۶/۰=p) تفاوت معناداری مشاهده نشد. نتیجه گیری: فعالیت بدنی در دوران بارداری بر سطح سرمی آنزیم AST کبدی تاثیر دارد، ولی دلیل عدم معناداری سطوح آنزیم ALT کبدی و مقاومت به انسولین را با توجه به بررسی متغیرهای کنترل می توان پیاده روی با سرعت آهسته، ساعات بی تحرکی طولانی مدت (۵/۲±۸/۱۱) و خواب طولانی تر از استاندارد (۰۰/۲±۹/۹) بیان نمود.

Keywords:

بارداری , مقاومت به انسولین , آسپارتات آمینوترانسفراز , آلانین آمینوترانسفراز