وضعیت و شدت سندرم پیش از قاعدگی و ارتباط آن با مشخصات فردی و اجتماعی دانشجویان، گناباد-۱۳۹۲

مقدمه: سندرم پیش از قاعدگی، یکی از شایع ترین اختلالات ژنیکولوژیک می باشد که می تواند منجر به غیبت از محل کار و یا افت وضعیت تحصیلی شود. از آنجایی که اولین قدم برای پیشگیری و درمان این اختلال شناخت شیوع و شدت آن است، مطالعه حاضر با هدف بررسی شیوع و شدت و عوامل مرتبط با سندرم پیش از قاعدگی انجام شد. روش کار: این مطالعه مقطعی در سال ۱۳۹۲ بر روی ۲۷۰ نفر از دانشجویان دختر مشغول به تحصیل شهر گناباد انجام شد. این دانشجویان سیکل های قاعدگی منظم داشته و بیماری جسمی یا روانی نداشتند. مشارکت کنندگان پس از تکمیل فرم مشخصات فردی و اجتماعی، به مدت دو سیکل متوالی فرم ثبت وضعیت روزانه علائم سندرم پیش از قاعدگی را تکمیل کردند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه ۱۶) و آزمون های کای اسکوئر و تی دانشجویی انجام شد. میزان p کمتر از ۰۵/۰ معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: فراوانی سندرم پیش از قاعدگی ۱/۷۸% بود. شدت این عارضه در ۱۳ نفر (۷/۴%) از دانشجویان شدید، در ۳۴ نفر (۸/۱۲%) متوسط و در ۱۹۶ نفر (۵/۷۲%) خفیف بود. سندرم پیش از قاعدگی در سنین بالاتر (۰۱۲/۰=p) و عدم رضایت از درآمد خانواده (۰۳۷/۰=p) به طور معنی داری بیشتر بود. سایر متغیرها از جمله وزن، شاخص توده بدنی، سن منارک، قومیت، مقطع تحصیلی، تحصیلات پدر و مادر، وضعیت اقتصادی، وضعیت واحد مسکونی و انجام ورزش هفتگی ارتباط آماری معنی داری با سندرم پیش از قاعدگی نداشتند (۰۵/۰p>). نتیجه گیری: شیوع سندرم پیش از قاعدگی در دانشجویان شهر گناباد بالا و در اکثر موارد از نوع خفیف می باشد. با توجه به شیوع بالای این عارضه، برنامه ریزی های بهداشتی مناسب برای تعدیل آن پیشنهاد می شود.

Keywords:

ایران , سندرم پیش از قاعدگی , فاکتورهای اجتماعی , فاکتورهای فردی , میزان بروز