بررسی ارتباط بین دوز جذبی در سطح پوست با عوارض پوستی مزمن پرتودرمانی بستر پستان در بیماران مبتلا به سرطان پستان

مقدمه: با توجه به شیوع روزافزون سرطان پستان و مراجعه دیرهنگام اکثر بیماران متاسفانه بخش عمده ای از آنان کاندید ماستکتومی و رادیوتراپی بستر پستان می شوند که خواه ناخواه عوارض زودرس و دیررسی را در بر خواهد داشت. مطالعه حاضر با هدف بررسی فراوانی عوارض مزمن پوست در میدان پرتودرمانی و ارتباط آن با دزهای سطح پوست در پلان رادیوتراپی بستر پستان، در بیماران مبتلا به سرطان پستان انجام شد. روش کار: در این مطالعه مقطعی، عوارض پوستی درمان ناشی از پرتودرمانی در ۱۹۴ بیمار با سرطان پستان غیر متاستاتیک که طی سال های ۸۸-۱۳۷۸ تحت پرتودرمانی بستر پستان و نواحی لنفاوی منطقه ای قرار گرفته بودند، بررسی شد. بیماران از نظر عوارض مزمن پوستی پرتودرمانی پستان یا بستر آن بر اساس جدول طبقه بندی RTOG بررسی شدند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماریSPSS  (نسخه ۱۸) و آزمون کای دو یا تست دقیق فیشر انجام شد. میزان p کمتر از ۰۵/۰ معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: از ۱۹۴ زن مورد مطالعه، ۵۵ بیمار (۴/۲۸%) هیچ گونه عوارض مزمن پوستی نداشتند که بر اساس معیارهای RTOG، درجه صفر محسوب می شوند. همچنین ۵۰ بیمار (۸/۲۵%) دچار عوارض مزمن پوستی مزمن درجه ۱، ۴۲ بیمار (۶/۲۱%) دچار عوارض مزمن پوستی مزمن درجه ۲، ۱۶ بیمار (۲/۸%) دچار عوارض مزمن پوستی مزمن درجه ۳ و ۳۱ بیمار (۶/۱۲%) دچار عوارض مزمن پوستی درجه ۴ RTOG بودند. دز سطح پوست بر میزان بروز عوارض مزمن پوست در میدان پرتودرمانی، تاثیر معنی داری داشت. ارتباط مستقیم و معنی داری بین افزایش دوز دز ماکزیمم پوستی و عوارض مزمن پوستی مزمن پرتودرمانی، دیده شد. (۰۰۹/۰=p). نتیجه گیری: دز سطحی پوست در فیلد رادیوتراپی می تواند نتایج زیبایی را تحت تاثیر قرار دهد، که در طراحی درمان باید مدنظر قرار گیرد.

Keywords:

پرتودرمانی , سرطان پستان , عوارض مزمن پوستی