مقایسه تاثیر ناپروکسن، ایندومتاسین و ایبوپروفن در درمان لکه بینی ناشی از IUD

مقدمه: IUD، یکی از روش های موثر و قابل برگشت پیشگیری از بارداری است. یکی از مهم ترین عوارض این روش که منجر به عدم تداوم استفاده و خارج کردن آن می شود، لکه بینی است. استفاده از داورهای ضد التهاب غیر استروئیدی جهت درمان این عارضه، روشی شناخته شده است اما در تحقیقات قبلی مشخص نشده است که کدامیک از این داروها موثرتر هستند، لذا مطالعه حاضر با هدف مقایسه تاثیر سه داوری رایج ناپروکسن، ایندومتاسین و ایبوپروفن در درمان لکه بینی ناشی از IUD انجام شد. روش کار: این مطالعه نیمه تجربی سه گروهه در سال ۱۳۸۸ بر روی ۹۴۲ زنی که یک ماه از جاگذاریCu T ۳۸۰A IUD در آن ها گذشته بود و با شکایت لکه بینی به مراکز بهداشتی درمانی شهر کرج مراجعه کرده بودند، انجام شد. افراد به یکی از سه گروه ناپروکسن(۲۵۰ میلی گرم هر هشت ساعت)، ایندومتاسین(۲۵ میلی گرم هر ۱۲ ساعت) و ایبوپروفن(۲۰۰ میلی گرم هر ۶ ساعت) تخصیص یافتند. پس از تکمیل دوره ۵ روزه درمان، بهبود یا عدم بهبود لکه بینی مورد بررسی قرار گرفت. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه ۱۶) و آزمون های کای اسکوئر، آنالیز واریانس یک طرفه و تی دانشجویی انجام شد. سطح معنی داری آماری حداقل ۰/۹۵در نظر گرفته شد. یافته ها: نتایج مربوط به تاثیر درمانی دارو ها نشان داد که تجویز هر سه داروی ناپروکسن، ایندومتاسین و ایبوپروفن در بهبود لکه بینی ناشی از IUD گذاری موثر بود، اما بر اساس نتایج آزمون کای اسکوئر در مقایسه اثرات درمانی این سه دارو، ناپروکسن در بهبود لکه بینی موثرتر از ایندومتاسین و ایبوپروفن بود (۰/۰۰۱>p). تیجه گیری: ناپروکسن در درمان لکه بینی ناشی از  IUDگذاری، موثرتر از ایندومتاسین و ایبوپروفن است. لذا استفاده از پروتکل درمانی تجویز ناپروکسن به مدت ۵ روز جهت درمان این عارضه پیشنهاد می شود

Keywords:

ایبوپروفن , ایندومتاسین , لکه بینی , ناپروکسن , وسیله پیشگیری داخل رحمی