رابطه ابعاد مختلف فرسودگی شغلی و برخی عوامل فردی و شغلی در ماماهای شاغل

مقدمه: فرسودگی شغلی اثرات متعددی در زندگی اجتماعی، فیزیکی و روانشناختی فرد به جای می گذارد. حرفه مامایی، ماهیت پرتنشی دارد، لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی ابعاد فرسودگی شغلی و ارتباط آنها با برخی عوامل فردی- شغلی در ماماها انجام شد. روش کار: این مطالعه مقطعی در سال ۱۳۹۱ بر روی ۳۰۰ مامای شاغل در بیمارستان ها و مراکز بهداشتی درمانی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام شد. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه محقق ساخته شامل عوامل فردی-شغلی و پرسشنامه استاندارد ماسلاچ بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری  SPSS(نسخه ۱۶) و آزمون های تی مستقل، آنالیز واریانس، توکی و رگرسیون چندگانه انجام شد. میزان p کمتر یا مساوی ۰۵/۰ معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: در این مطالعه، سن (۰۰۳/۰=p) و تعداد فرزند (۰۱۳/۰=p) با بعد مسخ شخصیت؛ سطح تحصیلات (۰۵/۰=p)، شیفت کاری (۰۰۳/۰=p) و میزان اضافه کاری (۰۰۳/۰=p) با بعد خستگی عاطفی؛ وضعیت مسکن (۰۰۴/۰=p) با بعد عدم موفقیت فردی؛ محل کار با هر سه بعد خستگی عاطفی (۰۰/۰=p)، مسخ شخصیت (۰۵/۰=p) و عدم موفقیت فردی (۰۴/۰=p) و علاقه مندی به شغل نیز با هر سه بعد خستگی عاطفی (۰۰/۰=p)، مسخ شخصیت (۰۰۴/۰=p) و عدم موفقیت فردی (۰۰۲/۰=p) ارتباط معناداری داشتند. بر اساس آنالیز رگرسیون، سن، وضعیت مسکن، محل کار، شیفت کاری و علاقه مندی به شغل، همبستگی مثبت و معنی داری با ابعاد فرسودگی شغلی داشتند (۰۵/۰≥p).نتیجه گیری: سطح عدم موفقیت فردی ماماها بالاست و بین عواملی نظیر سن، سطح تحصیلات، تعداد فرزند، وضعیت مسکن، محل کار، شیفت کاری، میزان اضافه کاری و علاقه مندی به شغل با فرسودگی شغلی و ابعاد آن، ارتباط معنی داری وجود دارد.

Keywords:

عوامل فردی- شغلی , فرسودگی شغلی , مامایی