بررسی ارتباط بین میزان فعالیت فیزیکی و شدت علائم یائسگی در زنان یائسه شهر اهواز

مقدمه: یائسگی مرحله ای از زندگی است که توقف دائمی قاعدگی به دلیل از دست دادن فعالیت فولیکول های تخمدانی رخ می دهد. مطالعه حاضر با هدف تعیین میزان فعالیت فیزیکی و ارتباط آن با شدت علائم یائسگی انجام شد. روش کار: این مطالعه مقطعی در سال ۱۳۹۲ بر روی ۶۰۰ زن یائسه انجام شد. نمونه گیری به صورت خوشه ای انجام شد. اطلاعات مطالعه با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته ویژگی های فردی (سن، تحصیلات، شغل، وضعیت اقتصادی اجتماعی، وضعیت تاهل، تعداد بارداری)، پرسشنامه بین المللی فعالیت فیزیکی و پرسشنامه استاندارد علائم یائسگی جمع آوری شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه ۲۱) و آزمون های کولموگروف اسمیرنوف و ضریب همبستگی اسپیرمن انجام شد. میزان p کمتر از ۰۱/۰ معنی دار در نظر گرفته و همزمان (۰۵/۰>p) نیز بررسی شد. یافته ها: بیشترین شکایت افراد از علائم یائسگی در مقیاس متوسط، شدید و خیلی شدید مربوط به اختلالات خواب (۳۹%)، درد عضلانی (۵/۴۲%) و گرگرفتگی (۲/۲۳%) بود. انجام کار روزانه، حمل و نقل و اوقات فراغت با گرگرفتگی، ناراحتی های قلبی، اختلالات خواب، افسردگی، کاهش میل جنسی، بی اختیاری، خشکی واژن و درد عضلانی ارتباط معکوس و امور مرتبط با کار منزل نیز با ناراحتی های قلبی و درد عضلانی ارتباط معکوس و معنی داری داشت (۰۵/۰>p). نتیجه گیری: ورزش در تثبیت گردش خون طبیعی و سایر فعالیت های فیزیولوژیک بدن در دوران یائسگی نقش بسیار مهمی دارد.

Keywords:

زنان , فعالیت حرکتی , یائسگی