اثربخشی آموزش خودکنترلی گروهی بر مهارت های یادگیری خودتنظیمی و تاب آوری در دانش آموزان پایه ششم ابتدایی

پژوهش حاضر با هدف اثربخشی آموزش خودکنترلی گروهی، بر افزایش مهارت های یادگیری خودتنظیمی و تاب آوری در دانش آموزان پایه ششم دوره ابتدایی، انجام گرفت. روش پژوهش، نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون – پس آ زمون با یک گروه کنترل است. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دختر پایه ششم مدارس ابتدایی شهر زابل در سال تحصیلی ۱۳۹۹-۱۳۹۸ بود. دانش آموزان پایه ششم یکی از دبستان های دخترانه به عنوان گروه آزمایش (۳۰ نفر) و از مدرسه دیگری نیز پایه ششم به عنوان گروه کنترل در نظر گرفته شد (۲۹ نفر). جهت جمع آوری داده ها از پرسش نامه های تاب آوری دیویدسون و کونر (۲۰۰۳) و یادگیری خودتنظیمی میلر و براون (۱۹۹۹) استفاده گردید. بین دو گروه آزمایش و کنترل در مولفه های خودتنظیمی، تفاوت معناداری وجود داشت (۰.۰۵p <). بین دو گروه آزمایش و کنترل در تاب آوری تفاوت معناداری وجود داشت  (۰.۰۰۱p <). با توجه به یافته های حاصل می توان گفت که آموزش گروهی خودکنترلی می تواند مهارت های خودتنظیمی دانش آموزان دوره ابتدایی را افزایش داده و تاب آوری آنان را به سطح مطلوبی برساند.

Keywords:

خود کنترلی , آموزش گروهی , خود تنظیمی , تاب آوری , دوره ابتدایی