مقایسه اثربخشی گروه درمانی وجودی و واقعیت درمانی گروهی بر حل مشکل تصویر تن زنان ماستکتومی شده
Publish Year: 1391
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 125
This Paper With 9 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IJOGI-15-22_004
تاریخ نمایه سازی: 28 مرداد 1402
Abstract:
مقدمه: مطالعه حاضر با هدف مقایسه اثربخشی گروه درمانی وجودی و واقعیت درمانی گروهی بر حل مشکل تصویر تن زنانی که تحت عمل ماستکتومی قرار گرفته بودند، انجام شد. روش کار: این مطالعه نیمه آزمایشی در سال ۱۳۸۹ و ۱۳۹۰ بر روی ۲۴ زن ساکن مشهد که تحت عمل ماستکتومی قرار گرفته و دوره شیمی درمانی و پرتو درمانی آن ها به پایان رسیده بود، انجام شد. این افراد با روش نمونه گیری داوطلبانه از بین مراجعه کنندگان به مرکز درمانی رضا، بیمارستان امید و بیمارستان امام رضا مشهد (ع) انتخاب و وارد مطالعه شدند. افراد به شیوه تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل قرار گرفتند. افراد گروه های آزمایش، درمان وجودی و واقعیت درمانی را دریافت کرده و گروه کنترل مداخله ای دریافت نکردند. ابزار سنجش در این مطالعه پرسشنامه روابط چند بعدی خود - بدن بود که شامل شش خرده مقیاس ارزشیابی قیافه، جهت گیری قیافه، ارزشیابی تناسب اندام، جهت گیری تناسب اندام، وزن ذهنی و رضایت بدنی بود. داده ها پس از گردآوری با استفاده از نرم افزار آماری SPSS(نسخه ۱۶) و روش تحلیل کواریانس یک متغیری و چند متغیری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. میزان p کمتر از ۰۵/۰ معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: در این مطالعه از بین ۶ خرده مقیاس مورد مطالعه، دو گروه آزمایش تنها در خرده مقیاس جهت گیری قیافه با یکدیگر تفاوت معناداری داشتند (۰۳۹/۰=p) و در ۵ مقیاس ارزشیابی قیافه (۴۲۳/۰=p)، ارزشیابی تناسب اندام (۳۶۹/۰=p)، جهت گیری تناسب اندام (۱۱۶/۰=p)، وزن ذهنی (۰۵۵/۰=p) و رضایت بدنی (۰۵۳/۰=p) تفاوت معناداری را نشان ندادند. با این وجود، میانگین نمره کل آزمون گروه وجودی به صورت معناداری از میانگین گروه واقعیت درمانی (۰۰۴/۰=p) بالاتر بود. نتیجه گیری: گروه درمانی وجودی منجر به حل موثر مشکل تصویر تن زنان ماستکتومی شده گردید، اما واقعیت درمانی گروهی در این زمینه تاثیر معناداری نداشت.
Keywords:
Authors
هدا پری زاده
دانشجوی کارشناسی ارشد روان شناسی بالینی، دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران.
حسین حسن آبادی
استادیار گروه روان شناسی، دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
علی مشهدی
استادیار گروه روان شناسی، دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران.
علی تقی زاده کرمانی
استادیار گروه رادیوتراپی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :