بررسی اختلالات اضطرابی وخلقی در زنان نابارور مراجعه کننده به کلینیک نازایی منتصریه مشهد (۸۳-۸۴)

مقدمه: نیاز به تولید مثل اساس بقاء نسل بشر است و زوجها نابارور از آن محروم هستند. جنبه های روانی، اجتماعی ناباروری در گذشته غالبا مورد غفلت بوده است لذا بر آن شدیم تا شیوع اختلالات روانی در زنان نابارور را بررسی نمائیم. روش کار: این یک مطالعه توصیفی-مقطعی بر روی زنان نابارور مراجعه کننده به کلینیک نازایی منتصریه در مشهد در سالهای ۱۳۸۳و ۱۳۸۴ می باشد. کلا ۹۶۳ نفر با تکمیل پرسشنامه سلامت عمومی (GHQ) ارزیابی و افرادی که نمره برش بالاتر از ۲۸ داشتند به عنوان گروه پر خطر از نظر اختلالات روانپزشکی در نظر گرفته شدند (۱۰۲ نفر). این گروه تحت مصاحبه بالینی توسط دو روانپزشک از نظروجود اختلالات روانپزشکی بر اساس معیارهای DSMIV گرفتند. نتایج: میانگین سنی بیماران ۷/۲۸ سال بود. ۴/۷۹% افراد تحصیلات بالاتر از ابتدایی داشتند و ۷۵% خانه دار بودند. اقدامات درمانی در ۳۲% افراد منجر به حاملگی شد. شایعترین درمان به کار رفته درمان دارویی وتلقیح داخل رحمی اسپرم (IUI) و علت ناباروری با عامل زنانه بیشتر از عامل مردانه بود. شایعترین اختلال روانی در بیماران اضطراب منتشر (۱/۴۴%) بود. سایر اختلالات اضطرابی در ۸/۱۱% و افسردگی در ۴/۳۰% افراد دیده شد. ارتباط معنی داری بین سن، جنس، شغل، مدت ناباروری، سطح تحصیلات و آمادگی برای اختلال روانپزشکی وجود نداشت اما ارتباط معنی داری بین نوع درمان(IUI) و بالا بودن خطر اختلالات روانپزشکی وجود داشت (۰۵/۰p<). بحث و نتیجه گیری: توصیه می شود که کلیه زوجهای ناباروردر شروع درمان، تحت ارزیابی روانشناختی قرار گیرند و افراد در معرض خطر با روشهای کنترل اضطراب تحت درمان قرار گیرند.

Keywords:

اختلال خلقی , زنان نابارور , اختلالات اضطرابی