مروری بر احیاء قلبی ریوی در مادران باردار

مقدمه: یکی از اقدامات حیاتی در مادران باردار احیاء قلبی ریوی است که در صورت انجام صحیح، درصد موفقیت بالایی داشته و جان مادر و جنین را نجات خواهد داد. برای انجام احیاء باید تغییرات فیزیولوژیک و آناتومیک مادر باردار را در طول دوران بارداری در نظر داشت. وجود جنین همراه با افزایش مصرف اکسیژن و تولید دی اکسید کربن است که برای انجام این مهم فعالیت سیستم قلب و ریوی افزایش می یابد. برون ده قلب و ضربان قلب افزایش می یابد. تهویه دقیقه ای، حجم جاری و تعداد تنفس نیز افزایش می یابند. در باز نمودن راه هوایی باید دانست که مخاط راه هوایی شکننده ومتورم شده است و هنگام کارگذاری وسایل حمایتی باید در مورد خونریزی ها و تشدید ادم احتیاط کرد. در تهویه باید از افزایش تهویه و یا کاهش تهویه اجتناب نمود، چون تغییر در دی اکسید کربن و PH باعث تغییر خون رسانی جنین می گردد. به علت برجستگی پستانها و بالا آمدن دیافراگم، ماساژ قلبی بر استرنوم میانی باید انجام شود. استفاده از داروها با وجود تغییرات در خون رسانی جفتی، منعی ندارد و تنها تراتوژن بودن دارو باید مد نظر باشد. نتیجه گیری: در احیاء مادر حامله به نکات خاصی باید توجه کرد و در انتها در صورت پاسخ ندادن بیمار به احیاء بعد از پنج دقیقه، باید برای انجام سزارین و خروج جنین اقدام نمود. تخلیه رحم در احیاء بهتر مادر موثر بوده و بقاء و وضعیت عصبی نوزاد را بهبود خواهد بخشید.

Keywords:

احیاء قلبی ریوی , زنان باردار , ایست قلبی