بررسی ارتباط میان خودکارآمدی ، موانع و حمایت اجتماعی درک شده با رفتارهای ارتقا دهنده سلامت سالمندان شهرستان دنا در سال ۱۳۹۱-۱۳۹۰

مقدمه: رفتارهای ارتقادهنده سلامت یکی از معیارهای عمده تعیین کننده سلامت می باشند و از طرفی این رفتارها در سالمندان، تاثیر بالقوه ای در پیشبرد سلامتی و کیفیت زندگی آنان داشته و به همان نسبت موجب کاهش هزینه های مربوط به مراقبت های بهداشتی خواهند شد. لذا این مطالعه با هدف شناسایی تاثیر خودکارآمدی، موانع و حمایت اجتماعی درک شده در تعیین این رفتارها در سالمندان شهرستان دنا انجام شد. روش ها: در مطالعه حاضر که از نوع توصیفی تحلیلی بوده تعداد ۱۲۰ نفر از سالمندان( شامل ۵۹ زن و ۶۱ مرد) شهرستان دنا به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. داده های این مطالعه از طریق پرسش نامه ای مشتمل بر قسمت های متفاوت (مشخصات دموگرافیگ، رفتارهای ارتقادهنده سلامت ،خودکارآمدی، موانع و حمایت اجتماعی درک شده از رفتارهای ارتقادهنده سلامت) جمع آوری گردید. از آمار توصیفی و آزمون های آماری همبستگی پیرسون ، t مستقل و آنالیز رگرسیون خطی چندگانه جهت تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد.یافته ها: میانگین نمره رفتارهای ارتقادهنده سلامت ۷/۱۰± ۵/۵۷ بود. میان خودکارآمدی و حمایت اجتماعی درک شده با رفتارهای ارتقادهنده سلامت به طور کلی و خرده مقیاس های مدیریت استرس، فعالیت بدنی، روابط اجتماعی بین فردی و پیشگیری ارتباط مثبت معنی دار مشاهده شد (۰۰۱/۰ P<). بین موانع درک شده و رفتارهای ارتقادهنده سلامت به طور کلی و خرده مقیاس مدیریت استرس رابطه معنی دار معکوس دیده شد.نتیجه گیری: با توجه به یافته های پژوهش که بیانگر ارتباط مستقیم خودکارآمدی و حمایت اجتماعی درک شده با انجام رفتارهای ارتقادهنده سلامت می باشد، مسوولین و مراقبین بهداشتی می توانند با طرح ریزی برنامه های آموزش ارتقاسلامت، زمینه افزایش خودکارآمدی و هم چنین خانواده ها نیز از طریق فراهم آوردن حمایت های عاطفی لازم جهت سالمندان، زمینه افزایش حمایت اجتماعی و به دنبال آن تغییر رفتار را برای سالمندان فراهم نمایند.واژه های کلیدی: رفتارهای ارتقادهنده سلامت،خودکارآمدی درک شده ، موانع درک شده ، حمایت اجتماعی درک شده، سالمندان