بررسی تاثیر برنامه آموزشی مبتنی بر الگوی توانمندسازی بر میزان HbA۱C نوجوانان مبتلا به دیابت نوع یک

مقدمه: هدف نهایی کنترل بیماری دیابت بهبود شاخص HbA۱c می باشد. با توجه به اهمیت موضوع هدف از انجام مطالعه حاضر تعیین اثربخشی الگوی توانمندسازی بر میزان HbA۱C نوجوانان دیابتی نوع یک بود. روش ها: پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه تجربی بود که در بین نوجوانان دیابتی نوع یک مراجعه کننده به مراکز بهداشتی شهر زنجان انجام پذیرفت. ۴۷ نوجوان واجد شرایط به طور تصادفی به دو گروه مداخه و شاهد تقسیم شدند و به مدت ۵/۲ ماه مورد پیگیری قرار گرفتند. شرکت کنندگان ابزارهای پژوهش شامل اطلاعات دموگرافیکی، دانش، خودکارامدی و عزت نفس را تکمیل نمودند. همچنین میزان HbA۱C آنان مورد سنجش قرار گرفت. مداخله آموزشی بر اساس گام های سه گانه الگوی توانمندسازی (درک تهدید، مشکل گشایی و ارزشیابی) اجرا شد. تجزیه و تحلیل داده ها به وسیله نرم افزار آماری SPSS ویرایش ۵/۱۱  صورت گرفت. یافته ها: بعد از اجرای برنامه آموزشی اختلاف معنی داری برای افزایش میانگین نمره دانش، خودکارامدی و عزت نفس و همچنین کاهش میزان هموگلوبین A۱C بین نوجوانان در گروه های مداخله و شاهد وجود داشت (۰۵/۰ > P). نتیجه گیری: به نظر می رسد که اجرای الگوی توانمندسازی بر ارتقای شاخص بالینی کنترل دیابت موثر است. از این رو پیشنهاد می شود که این الگو برای سایر رده های سنی در سطح وسیع تر و نیز برای سایر بیماری های مزمن به کار گرفته شود. واژه های کلیدی: الگوی توانمندسازی، دیابت نوع یک، نوجوانان، HbA۱C

Keywords:

Empowerment Model , Type ۱ Diabetes , Adolescents , HbA۱C