بررسی پتانسیل استحصال آب باران از سطوح بام ساختمان ها و ارزیابی اقتصادی آن (مطالعه موردی: دانشگاه فسا)

استحصال آب باران یکی از مهمترین تکنیک­های جمع آوری آب است و چنانچه رواناب حاصل از آن، جمع آوری و مورد استفاده قرار گیرد، باعث صرفه جویی در مصرف آب و مدیریت بهینه آن خواهد شد. هدف از این تحقیق بررسی پتانسیل استحصال آب باران از سطوح بام ساختمان­ها و ارزیابی اقتصادی آن در دانشگاه فسا است. برای این منظور از داده های روزانه بارش۳۰ ساله (۱۳۹۵-۱۳۶۶) ایستگاه سینوپتیک فسا و به تفکیک هر ماه استفاده شد. پس از بررسی داده ها از لحاظ صحت و همگنی، سری زمانی مذکور بر توابع مختلف آماری برازش داده شدند و پس از انتخاب بهترین تابع توزیع با توجه به حداقل بودن مجموع مربعات باقیمانده، میزان بارش روزانه با دوره بازگشت ۲ ساله محاسبه گردید. در ادامه با استفاده از معادلات مربوطه و پارامترهای موجود، حجم مورد نیاز مخزن جهت ذخیره آب قابل استحصال تعیین شد. در نهایت زمان بازگشت سرمایه و اقتصادی بودن طرح، با استفاده از معادله ارزش خالص فعلی مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد بیشترین حجم آبی که در یک رخداد بارش روزانه، قابل استحصال است، مربوط به ماه بهمن و به مقدار ۶/۲۴ متر مکعب است. بنابراین با توجه به هدف مورد نظر، نیازمند مخازنی جهت ذخیره حداقل ۶/۲۴ متر مکعب آب قابل استحصال هستیم. همچنین نتایج معادلات اقتصادی نشان داد که بازگشت سرمایه اولیه ۲۵۰ میلیون ریالی در سال ششم اتفاق می­افتد.

Keywords:

Net present value , Water harvesting , Optimization , Economic justification , ارزش خالص فعلی , استحصال آب , بهینه سازی , توجیه اقتصادی