تاثیر به کارگیری روش منتورشیپ بر میزان استرس دانشجویان پرستاری

مقدمه: برنامه های متعددی برای کاهش استرس دانشجویان پرستاری پیشنهاد گردیده است. در این میان، بهره گیری از پرستاران بالینی با تجربه در امر آموزش دانشجویان پرستاری به عنوان منتور، افق تازه ای را در یادگیری بالینی گشوده است. با توجه به محدود بودن مطالعات انجام شده در زمینه استفاده از منورشیپ در ایران، این مطالعه با هدف تعیین تاثیر به کارگیری روش منتورشیپ بر میزان استرس دانشجویان پرستاری صورت گرفت. روش کار: این مطالعه یک پژوهش تجربی با طراحی دو گروهی قبل و بعد بود که بر روی ۵۷ دانشجوی ترم ۷ و ۸ کارشناسی پرستاری که مشغول کارآموزی در بخش داخلی بیمارستان امام حسین(ع) شاهرود بودند، انجام شد. دانشجویان به روش سرشماری انتخاب و به طور تصادفی ساده در دو گروه  مداخله (۲۹ نفر) و کنترل (۲۸ نفر) قرار گرفتند. در گروه مداخله، هر ۶ تا ۷ دانشجو تحت آموزش یک پرستار بالینی به عنوان منتور قرار گرفت. گروه شاهد نیز طبق روش معمول تحت آموزش مربی دانشکده قرار گرفتند. در هر دو گروه قبل و بعد از مداخله، میزان استرس دانشجویان با پرسشنامه Clinical Environmental Stress  سنجیده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۱۶ و آزمون های تی مستقل و وابسته و کوواریانس تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: بین گروه ها از نظر سنی، سکونت و سال ورود تفاوت آماری معنی داری مشاهده نشد . بر اساس نتایج آزمون کوواریانس، دو گروه قبل از اجرای برنامه منتورشیپ از نظر میانگین نمره استرس با هم اختلاف معناداری نداشتند (۴۱۸/۰=p). اما پس از اجرای برنامه مداخله میانگین نمرات استرس در گروه مداخله نسبت به گروه کنترل، به مقدار قابل توجهی کاهش یافته بود که این اختلاف از نظر آماری نیز معنادار بود (۰۱۶/۰=p). نتیجه گیری: برنامه آموزشی منتورشیپ می تواند موجب کاهش استرس دانشجویان پرستاری شود و توصیه می شود در کارآموزی در عرصه دانشجویان پرستاری از این برنامه آموزشی به جای روش معمول در دانشکده های پرستاری استفاده شود. که با توجه به کمبود مربیان پرستاری و کاهش شکاف تئوری وعمل می توان آز آن استفاده کرد.

Keywords:

Stress , nursing students , mentorship , استرس , دانشجوی پرستاری , منتورشیپ , آموزش پرستاری