عنوان مقاله: ریسک وقوع درگیری داخلی و نفرین سیاسی منابع نفت در ایران: با تاکید بر نقش تمرکززدایی مالی

این مقاله با استفاده از یک مدل رگرسیون انتقال ملایم (STR)، تاثیر وفور منابع نفت را بر ریسک وقوع درگیری داخلی (فرضیه نفرین سیاسی منابع نفت) در ایران با توجه به نقش تمرکززدایی مالی طی دوره زمانی ۱۳۹۸-۱۳۷۳ مورد بررسی تجربی قرار داده است. لحاظ نمودن یک تابع انتقال با یک پارامتر آستانه ای که بیان گر یک مدل دو رژیمی است، برای تصریح رابطه غیرخطی بین متغیرهای مورد مطالعه کفایت می کند. نتایج نشان می دهد که حد آستانه ای ۱۴/۲۵ درصد می باشد و پارامتر شیب نیز ۷۵/۱۲ برآورد شده است. در رژیم اول، رانت نفت، تاثیر مثبت و معناداری بر ریسک وقوع درگیری داخلی داشته است (تایید فرضیه نفرین سیاسی منابع نفت)؛ اما با افزایش شاخص تمرکززدایی مالی و ورود به رژیم دوم، این اثرگذاری مثبت، کاهش می یابد. همچنین، در رژیم دوم که تمرکززدایی مالی بالاتر از حد آستانه خود می باشد، اثرگذاری شاخص های کیفیت نهادی و تمرکززدایی مالی در کاهش ریسک وقوع درگیری داخلی، تقویت و اثرگذاری نابرابری منطقه ای در افزایش ریسک وقوع درگیری داخلی، تضعیف می شود. این نتایج نشان دهنده نقش مهم تمرکززدایی مالی در کاهش ریسک وقوع درگیری داخلی در کشور نفتی ایران است.

Keywords:

رانت نفت , درگیری داخلی , بیماری هلندی سیاسی , تمرکززدایی مالی , مدل رگرسیون انتقال ملایم (STR)