پژوهشی پیشینه رنگدانه ها در ایران، از دوران باستان تاکنون، با تاکید بر کاربرد آن در حفاظت و مرمت نقاشی های تاریخی abstract
از سال ها قبل انسان ها برای حفاظت از سطوح مختلفی مانند فلزات، چوب، سنگ و غیره، از مواد رنگی معلق در مایع به صورت پوششی نازک استفاده می نمودند تا علاوه بر کندکردن روند خوردگی ، محیط اطراف خود را نیز زیباتر کنند. در گذشته رنگ های نقاشی به صورت آماده از طبیعت استخراج نمی شده و شیوه ساخت آنها مراحل پیچیده و وقت گیری داشته است . آموزش فنون رنگ سازی بخشی از آموزش حرفه نقاشان ایرانی بوده و رساله های آموزشی متعددی به زبان فارسی در این باب، دست کم از پایان قرن پنجم هجری به این سو در دست است . نیز نتایج آزمایش های انجام شده بر روی رنگ های تاریخی در مقالاتی منتشر شده است و در آیینه این منابع سه گانه است که می دانیم نقاشان
ایران در هر دوره چه طیفی از رنگ ها را می شناخته و به کار می برده اند و حتی متوجه کاربرد رنگ هایی می شویم که در دوره جدیدتر و در زمان ورود رنگ های فرنگی از دست رفته و فراموش شده اند.
آثار تاریخی ، نسخ خطی ، نگاره های کاغذی و دیوارنگاره های باستانی از مواریث فرهنگی هر کشور هستند. آسیب پذیری شدید این آثار در برابر عوامل محیطی اعم از فیزیکی ، شیمیایی ، بیولوژیکی یا فرسایش موجب می شود که حفاظت و
مرمت آثار از اهمیت و اولویت ویژه ای برخوردار باشد. دستیابی به چنین امر مهمی ، بدون شناخت کافی و علمی از مواد بکار رفته در خلق آنها از جمله ویژگی های
رنگدانه ها در آثار دارای رنگ ، امکان پذیر نمی باشد. در پژوهش حاضر با تجزیه و تحلیل روش های سنتی ساخت رنگ ها و پی بردن به خصوصیات آنها، به این پرسش پاسخ داده خواهد شد که رنگ ها و مواد مورد استفاده در آثار باستان، چه تاثیری در ماندگاری و یا تخریب آنها داشته است و این امر چگونه رخ داده است ؟ بنظر می رسد نتایج پژوهش حاضر گامی اصولی و موثر در جهت حفاظت و
مرمت آثار و همچنین اصالت سنجی آنها بردارد.